De top van het katholiek onderwijs liet begin deze week weten dat het ook moslims en “andersgelovigen” als onderwijzers gaat aanwerven. Mieke Van Hecke, de moeder-directrice-generaal van het katholiek onderwijs (de “Guimardstraat”) wil daarmee allochtonen “betere kansen bieden op een baan in het onderwijs.” Vroeger bestonden scholen in het belang van het kind, maar vandaag bestaan de scholen in het belang van… de banen in het onderwijs.

Door banen te creëren voor niet-katholieken wil Van Hecke naar eigen zeggen het “diversiteitsconvenant” uitvoeren. Dit bepaalt dat een school zich niet mag afsluiten voor allochtonen.Volgens Van Hecke zijn allochtone leerkrachten “brugfiguren tussen de school en de allochtone ouders.”

Tot dusver waren niet-katholieke leraars in het lager onderwijs een probleem. Onderwijzers moeten in de katholieke lagere school immers ook godsdienstles geven. Van Hecke wil thans “duobanen” invoeren. In plaats van twee klassen met elk een afzonderlijke onderwijzer, laat men twee klassen bedienen door twee leraars die zich elk toeleggen op bepaalde vakken. De nominaal-katholieke onderwijzer kan dan godsdienst in zijn pakket nemen, terwijl de moslim of de “andersgelovige” dat vak niet geeft.

Identiteit

Vroeger beweerde men altijd dat de katholieke identiteit van een school niet alleen zichtbaar mocht zijn in de godsdienstles, maar in alle vakken en in de hele schoolsfeer. Die illusie heeft men vandaag opgeborgen. Het katholicisme van de zogenaamde katholieke scholen wordt nu herleid tot het éne uurtje godsdienstles, terwijl de sfeer van de school niet langer de katholiciteit maar de “diversiteit” is, waarbinnen ook de islamitische, de andersgelovige, de overspelige en de homoseksuele leraar passen. Alleen de “Vlaams Belanger” past niet in het diversiteitsplaatje. “Brugfiguren” met dit kwart van de Vlaamse bevolking zijn immers niet nodig.

Concreet betekent dit alles dat de “pluralistische school” die destijds door links bepleit werd, en waartegen de Kerk zich uit naam van “de ziel van het kind” fel verzette, thans door de Guimardstraat zelf wordt ingevoerd. Ook in het gemeenschapsonderwijs heerst de pluralistische sfeer en is de religie beperkt tot het éne uurtje godsdienstles. Het enige verschil tussen katholiek onderwijs en gemeenschapsonderwijs is bijgevolg dat men in het gemeenschapsonderwijs als ouder uit meerdere godsdiensten kan kiezen voor dat éne uurtje, terwijl men in het katholiek onderwijs alleen voor katholieke godsdienst kan kiezen. En zelfs dat laatste is niet langer het geval.

Iedereen welkom

Er zijn vandaag reeds katholieke scholen die de islamitische leerlingen toestaan om niet deel te nemen aan de godsdienstles, of die islamles voorzien. Zo’n school is de katholieke basisschool “De Horizon” in Beringen. Van de 173 leerlingen zijn er 171 van Turkse afkomst. Die krijgen les van de imam. Wat betekent het katholicisme nog voor zo’n school? Directeur Jos Wouters zegt dat het betekent: “Wij heten iedereen welkom.”

Met andere woorden: er bestaat tussen het katholiek en het gemeenschapsonderwijs geen enkel verschil meer. Daarom vind ik dat men het katholiek onderwijs maar moet afschaffen. Dat zou een duidelijke situatie scheppen, die bovendien veel eerlijker is. Wat niet langer katholiek is, moet zich ook niet meer katholiek noemen.

Toevallig ken ik een ouderpaar dat zijn kinderen naar het gemeenschapsonderwijs stuurt om het daar de protestantse godsdienst te laten volgen. De kinderen, hoewel katholiek, zijn in de hele school de enige leerlingen in de protestantse les. De ouders vertelden me dat ze dit een ideale situatie vinden. De protestantse lerares dankt het feit dat ze in die school mag komen lesgeven, aan deze ouders. Ze doet daarom ook wat deze ouders vragen. Ze hebben haar gezegd dat ze wensen dat hun kinderen de bijbelverhalen leren, m.a.w. datgene wat onze ouders vroeger “gewijde geschiedenis” noemden (maar dat ons helaas door het katholieke onderwijs vanaf het midden der jaren zestig reeds onthouden werd). De ouders worden op hun wenken bediend, en hebben, in tegenstelling tot andere ouders die hun kinderen uit de zg. katholieke les met ketterijen zien thuiskomen, geen klagen over het godsdienstonderricht. Zo hoort het.

Stenen

Zelf hebben we onze kinderen destijds uit het onderwijs weggehaald en thuis les gegeven. De secessie uit de Belgische staat begint met de secessie uit het onderwijs. Het thuisonderwijs is de sterkst groeiende sector van het Vlaamse onderwijs. Op vijf jaar tijd verviervoudigde het aantal. Momenteel zijn er meer dan 500 Vlaamse scholieren in het thuisonderwijs. Met een Vlaams gemiddelde van één leraar voor elke tien scholieren, betekent dat vijftig banen. Geen wonder dat de vakbond en de regering het thuisonderwijs liever kapot maken en sommige van deze ouders thans met pesterijen achtervolgen.

Door onze kinderen uit het katholieke onderwijs weg te halen hebben wij echter de kans gehad ze de waarden door te geven waarvan wij door schade en schande ondervonden dat ze de juiste zijn. Zo bouwen onze kinderen verder op de ervaring en levenswijsheid van de generatie die hen voorafging. Het is deze band met een rijke traditie die het officiële katholieke onderwijsnet in Vlaanderen overboord gooit.

Pater Joseph Fessio, een Amerikaanse jezuïet en vriend van de paus, vergeleek de thuisscholing onlangs met de kloosterscholen waar in de duistere middeleeuwen, vlak na de val van het Romeinse Rijk, de schamele restanten van de beschaving overleefden. De Westerse beschaving staat vandaag opnieuw aan de vooravond van een overrompeling door de barbaren. Het is niet zeker of het katholieke Vlaanderen deze vloedgolf zal overleven. Als dat toch gebeurt, dan zal dit niet de verdienste van de Guimardstraat, de bisschoppen en het “andersgelovige” katholieke machtsapparaat zijn. Daarom verdienen zij onze loyauteit niet langer – en al evenmin ons belastinggeld. In plaats van het brood van twintig eeuwen katholieke traditie, krijgt de Vlaamse jeugd van de kerk al drie decennia de stenen van de diversiteit te verteren. Het resultaat: van één van de meest katholieke regio’s van Europa werd Vlaanderen de meest geseculariseerde. De grote schuldigen daarvoor dragen mijters.