Van Scientology (de beweging hanteert ook op haar Nederlandstalige webstek de Engelse schrijfwijze) weet ik zo goed als niets. Het schijnt een soort godsdienst te zijn die in België erkenning heeft aangevraagd. Maar Laurette Onkelinx, de officieuze Belgische minister van Godsdienstzaken, wil daar niet van weten: “Ik heb elk gesprek geweigerd. Ten eerste omdat een parlementaire onderzoekscommissie in ons land de Scientology-beweging als een sekte heeft omschreven. Ten tweede omdat er in Brussel een gerechtelijk onderzoek tegen deze beweging loopt,” zo zei ze in De Standaard van 20 juli.

Volgens Onkelinx heeft de parlementaire onderzoekscommissie Scientology als een sekte bestempeld. Dat is niet waar. De betrokken onderzoekscommissie repte in haar rapport wel over een kleine tweehonderd verenigingen van allerlei slag, en stelde ook een lijst (ofte ‘synoptische tabel’) op waarin al deze clubs werden opgesomd. Maar tegelijk waren de rapporteurs zo omzichtig om te schrijven: “Die opsomming kan [...] hoegenaamd geen standpunt, noch een waarde-oordeel van de commissie inhouden. Zo betekent het feit dat een bepaalde beweging op die lijst voorkomt, ook al is dat op initiatief van een officiële instantie, niet dat de commissie ervan uitgaat dat het om een sekte gaat en a fortiori dat ze gevaarlijk is”.

Rond die tabel, en rond de kwaliteit van het commissiewerk zelf, is indertijd heel wat heisa geweest. De CVP weigerde om die lijst goed te keuren, en blameerde in dat verband het eigen parlementslid en mederapporteur Luc Willems (die later overliep naar de VLD). Yves Desmet schreef in De Morgen over het rapport: “Het is grotendeels een opsomming van getuigenissen, die niet of onvoldoende op hun waarheidsgehalte gecontroleerd zijn” (DM, 6 mei 1997). Godsdienstsocioloog Karel Dobbelaere had het over “een lijst die geen enkele wetenschappelijke waarde heeft” (DS, 2 mei 1997). “Allerlei methodologische vragen kunnen gesteld worden bij de werkwijze van de commissie. Voorstanders van ‘sekten’ werden op eigen verzoek gehoord, tegenstanders werden door de commissie zelf uitgenodigd. De door laatstgenoemde categorie van personen verstrekte informatie werd onvoldoende kritisch doorgelicht”, schreef Rik Torfs (Collationes, 1998, p.402). Dat is allemaal heel beleefd gezegd. Het rapport staat in werkelijkheid vol onzin, zelfs betreffende de meest elementaire en zakelijk vaststelbare gegevens. Over de Antroposofische Vereniging (waarvan ik lid ben) bijvoorbeeld stelt de ‘synoptische tabel’ dat deze club werd opgericht in 1913 en nog wel in Oostenrijk (een land dat in 1913 helemaal niet bestond, en dat evenmin als Oostenrijk-Hongarije als plaats van oprichting kan worden beschouwd; het jaartal zelf is ook verkeerd). Wie de moeite neemt om de tekst te lezen ziet dat onder ede heel wat tegenstrijdige verklaringen werden afgelegd, een feit waaraan de commissieleden geen enkel gevolg vastknoopten. Dat het parlement zo’n tekst goedkeurde, zegt veel meer over ons politiek bestel dan over de zogenaamde ‘sekten’.

In wezen is het rapport zelf het werk van een ‘sekte’. Dat de sektenbestrijding in Frankrijk en België zo parallel verloopt, is vermoedelijk het gevolg van het feit dat in beide landen hetzelfde soort loge de vrijmetselaarsscene domineert. De loge is een sekte die in België op het hoogste politiek niveau enorm is oververtegenwoordigd. Blijkbaar is ze ook langs politieke lijnen georganiseerd, want Luc Van der Kelen (zelf logelid) maakte onlangs in Humo (21 juni) het bestaan bekend van een ‘broederkring van parlementsleden’. De CD&V-er Kris Vleugels, voorzitter van de Vlaamse Evangelische Alliantie, schat dat tachtig procent van de Belgische regering tot de vrijmetselarij behoort. Dat is niet slecht voor een sekte die hooguit 0,1% van de bevolking omvat. Ligt hier geen breed werkterrein open voor discriminatiebestrijders en quotaliefhebbers? In elk geval, wanneer men het rapport bekijkt in het besef dat hier leden van een ‘sekte’ (met de staat als dekmantel) schrijven over concurrerende ‘sekten’ wordt vrijwel alles duidelijk. ULB-prof Anne Morelli gaf haar boekje over de kwestie heel terecht de titel mee: “Lettre ouverte à la secte des adversaires des sectes” (ook in het Nederlands vertaald, bij EPO).

Het rapport met bijhorende lijst waarnaar Onkelinx verwijst ademt een geest van willekeur. Bijvoorbeeld: indien Scientology een sekte is, waarom is de islam dan geen sekte maar wel een ‘erkende eredienst’, waarvoor iedereen willens nillens moet meebetalen? Is Scientology dan zoveel gevaarlijker dan de islam? Indien het lopen van een onderzoek ‘tegen’ de Scientology-adepten voor onze Minister van Godsdienstzaken reeds ieder gesprek uitsluit, waarom leidt de aanwezigheid van zoveel (volgens de staatsveiligheid) verdachte verkozenen in de Moslimexecutieve dan ook niet tot een intrekking van de islam-erkenning? Ik weet niets over eventuele heilige boeken bij scientologen, maar ik weet wel dat ik volgens VLD-minister Marino Keulen moet meebetalen voor een religieuze club die een boek als absoluut heilig beschouwt, waarin verzen te lezen zijn als:

[5.33] De vergelding dergenen die oorlog tegen Allah en Zijn boodschappers voeren en er naar streven wanorde in het land te scheppen, is slechts dat zij gedood of gekruisigd worden, of dat hun handen en hun voeten de ene rechts en de andere links, worden afgesneden, of dat zij het land worden uitgezet. Dat zal voor hen een schande in deze wereld zijn en in het Hiernamaals zullen zij een grote straf ontvangen.

[9.29] Bestrijdt diegenen onder de mensen van het Boek, die in Allah noch in de laatste Dag geloven, noch voor onwettig houden wat Allah en Zijn boodschapper voor onwettig hebben verklaard, noch de ware godsdienst belijden totdat zij de belasting met eigen hand betalen, terwijl zij onderdanig zijn.

[24.2] Geselt iedere echtbreekster en echtbreker met honderd slagen. En laat medelijden met hen u van de gehoorzaamheid aan Allah niet afhouden indien gij in Allah en de Laatste Dag gelooft. En laat een groepgelovigen getuige zijn van hun bestraffing.

[4.15] En voor degenen uwer vrouwen, die zich aan ontucht schuldig maken, roept vier uwer als getuigen tegen haar en als zij getuigen, sluit haar dan in de huizen op, totdat de dood haar achterhaalt, of totdat Allah haar een weg opent.

Terloops opgemerkt: dit soort gewelddadige aanbevelingen zult u nergens, nergens aantreffen in het Nieuwe Testament; een elementair feit dat door de politiek correcte kaste met man en macht wordt verzwegen. Indien we door de staat gedwongen moeten worden om verenigingen te financieren die dit soort verzen als het heilig woord Gods beschouwen, waarom zou Scientology, waarom zou wie dan ook ‘erkenning’ moeten derven? Hier is duidelijk sprake van verregaande, door en door sektaire willekeur.

Moet Scientology dan worden ‘erkend’? De hemel sta me bij. Nee: de bestaande erkenning moeten onverwijld worden ingetrokken. Geen enkele godsdienst moet worden erkend. De staat moet niet proberen om in enige zin het godsdienstig leven te beïnvloeden.

Dat betekent niet dat religies en wereldbeschouwelijke bewegingen allerhande zich moeten terugtrekken in de privésfeer, wel integendeel. Een democratische staat wacht gewoon op wat zich, vanuit het vrije debat en de ongestuurde discussie tussen de burgers, als ideeën aandient. Religie en wereldbeschouwing fungeren daarbij voor de individuele burger als onmisbare inspiratiebron. Daar waar in de geschiedenis reeds met democratie geëxperimenteerd werd, waren de burgers zich van de onontbeerlijkheid van religieuze en wereldbeschouwelijke inspiratie diep bewust. De burgers in Fosses-la-Ville hielden hun belangrijkste democratische bijeenkomst precies daarom op Pinksteren. De Landsgemeinde in het Zwitserse Glarus wordt nog steeds geopend door de Landammann met de woorden: “Ich empfehle Land und Volk von Glarus dem Machtschutz Gottes und erkläre die Landsgemeinde [...] als eröffnet.” Het idee is dat de individuele burgers die bijeenkomen tot democratische besluitvorming, bekwaam zijn om op te treden als (weliswaar onvolmaakte en feilbare) verschijnings- of scheppingspunten van morele inspiratie en inzicht, en dat die individuele inspiraties via het democratisch besluitvormingsproces ten bate van iedereen tot concrete maatregelen en wetten kunnen worden verdicht. De politieke kaste, met de bijzondere atheïstische sekte die binnen haar schoot zo nadrukkelijk aanwezig is, moet daar allemaal niets van weten. Zij wil het publieke forum zelf controleren en bezetten, de media controleren, en ongewenste meningen verbieden. Zij wil bepalen welke religies (onder gedomesticeerde vorm) verder mogen bestaan en welke overtuigingen moeten worden vervolgd, gedwarsboomd en uitgeroeid.

Ik ben geen katholiek, maar ik heb altijd veel interesse gehad voor het fenomeen Vaticaanstad. Het kleinste staatje ter wereld, omvattende een lap van 44 ha in het hart van Rome en nog enkele kleine enclaves her en der (zoals het pauselijk buitenverblijf en enkele kerken in Rome) is een politieke abnormaliteit van eerste orde. Vaticaanstad ontstond op 11 februari 1929, toen Benito Mussolini en kardinaal Pietro Gasparri het verdrag van Lateranen ondertekenden. Daarmee kwam een einde aan een bijna zestig jaar durend conflict met de Italiaanse staat. Bij het eenmakingsproces van Italië in de 19de eeuw waren de pauselijke staten ingelijfd, en daarmee was de paus zijn wereldlijke soevereiniteit kwijtgespeeld. Dit verlies werd door de katholieke kerk niet aanvaard, niet zozeer omdat het territorium verloren ging, maar wel omdat de Heilige Stoel niet soeverein kon zijn wanneer hij moest opereren onder de juridische voogdij van de Italiaanse staat. De paus deed bij het verdrag van Lateranen afstand van iedere aanspraak op het vroegere territorium van de pauselijke staten, maar anderzijds erkende Italië de volledige en onbeperkte soevereiniteit van het pauselijk gebied. Het aldus ontstane Vaticaanstad is geen gewone staat. Een gewone staat is zijn eigen doel. Vaticaanstad bestaat enkel en alleen, om de onafhankelijkheid van een andere instantie mogelijk te maken, te weten de Heilige Stoel. Vaticaanstad is geen theocratie, maar de soevereine uitvalsbasis van een vrije vereniging. De staat Vaticaanstad heeft geen burgers door geboorte. Men bekomt het Vaticaans burgerschap enkel door vrije keuze, en in samenhang met een bepaalde functie die men in de staat uitoefent. Er zijn dus geen mensen in Vaticaanstad die tegen hun wil onderworpen zijn aan het plaatselijke gezag. De bevolking van de staat is voor 100% katholiek, maar zij zijn burger omdat zij vrij voor het katholicisme kozen, en niet omdat zij onvrijwillig in katholiek gebied geboren en getogen zijn (in die zin is Vaticaanstad een tamelijk direct tegenbeeld van de massastaat annex ‘multiculturele samenleving’, die door onze globalistische voogden als ideaal wordt gepredikt). De katholieke kerk had indertijd groot gelijk toen zij weigerde om zich te plaatsen onder de soevereiniteit van een gewone staat (net zoals ze ongelijk had toen ze elders staatsmacht wou aanwenden om niet-katholieken onder haar eigen controle te plaatsen).

Hoewel een gewone staat geen geestelijke doelen heeft, streeft hij toch macht na over de geesten. Iedere gewone staat wil zijn burgers, met het oog op de eigen bestendiging, geestelijk onderwerpen en heropvoeden. Kerken kunnen in zo’n omstandigheden niet vrij functioneren. Vrijheid in religieus of wereldbeschouwelijk opzicht heeft men slechts in de mate dat men, in navolging van de stichters van het Vaticaan, hardnekkig op zijn geestelijke autonomie staat. Niet enkel de paus heeft recht op geestelijke soevereiniteit. Ieder individu kan hierop aanspraak maken. Net zoals de katholieke kerk terecht secessie pleegde ten overstaan van de Italiaanse staat, moet ieder individu en iedere wereldbeschouwelijke club zich als geestelijke instantie van de staat kunnen afscheiden. Het ideaal zou moeten luiden, dat iedere geestelijke vereniging, maar eerst en vooral ook ieder individu, als een klein soeverein Vaticaan kan opereren. Als geestelijke macht moet iedereen vrij zijn om volledig en totaal secessie te plegen tegenover gelijk welke staatsmacht. Alleen dan kan democratie functioneren, want democratie moet het hebben van de ideeën en inspiraties die bij vrije individuen ontstaan, en in het vrije debat worden bijgeslepen. Iedereen paus! Censuur, staatsopvoeding en staatspropaganda, staatsgecontroleerde media en staatsbemoeienis met godsdiensten en levensovertuigingen, kortom alle bepalingen en instellingen die ons dwingen om mee te betalen voor onze eigen indoctrinatie en onze eigen geestelijke domesticatie en onderwerping aan de staat, zijn daarmee volledig in tegenspraak.

Nog eens: ik weet van Scientology niets af. Maar het feit dat deze club streeft, niet naar radicale autonomie maar wel naar ‘erkenning’ door een staat als België, stemt me wantrouwig. Een kerk die de staatsmacht wil misbruiken, om niet-kerkelijken te dwingen de eigen eredienst mee te financieren, staat vermoedelijk niet recht in haar schoenen. Een kerk die zichzelf ernstig neemt, streeft niet naar erkenning door de staat, maar naar radicale secessie ten overstaan van elke staatsmacht.