Wie vandaag in België tegen immigratie pleit om culturele redenen, en daarbij "eigen volk eerst!" roept, loopt veel kans om veroordeeld te worden wegens racisme. Maar wie tegen immigratie pleit om economische redenen, mag zichzelf een etiket van "sociaalvoelend mens" opplakken. Het xenofobe discours in Vlaanderen zit vandaag geconcentreerd bij twee partijen: Vlaams Belang en de SP.a. Culturele xenofobie en socio-economische xenofobie. Het eerste wordt verketterd en juridisch bestreden, over het tweede is men trots: kijk eens hoe goed we jullie jobs beschermen tegen die goedkope Poolse metselaars.

Een socialist als Peter Vanvelthoven schaamt zich helemaal niet om inzake tewerkstelling van buitenlandse arbeidskrachten een boodschap te verkondigen die neerkomt op "eigen volk eerst". Op 25 april jongstleden verklaart hij in De Standaard dat het toch wel erg is dat bedrijven liever buitenlandse chauffeurs in dienst nemen, dan Belgische chauffeurs. Letterlijk:

Vorige week kreeg ik een brief van een jonge man van 24. Hij is werkloos. Hij heeft een opleiding tot vrachtwagenchauffeur gevolgd. Prijskaartje: 1.500 euro. Hij drukt zijn ontgoocheling uit, want hij geraakt niet aan een job omdat hij geen ervaring heeft. ,,Natuurlijk heb ik geen ervaring'', schrijft hij, ,,maar ik heb een gepast rijbewijs!'' En zo loopt het vaak. De sector investeert per jaar 4.000.000 euro in opleidingen, maar de bedrijven vertikken het om pas opgeleide mensen aan te werven. Inderdaad: een werkloze die via de VDAB een opleiding tot chauffeur krijgt, loopt een groot risico om nooit als chauffeur te kunnen werken. En dan levert de Vlaamse regering vorige week een lijst af met knelpuntberoepen, waarop verschillende functies voor chauffeur prijken. Bedrijven trekken klaarblijkelijk liever buitenlanders aan om die jobs in te vullen.

Socialistische en travaillistische middens in België zien in een dergelijke uitspraak blijkbaar helemaal geen probleem, zelfs niet als die "buitenlanders" EU-burgers zouden blijken te zijn, en ondanks het fundamentele recht van EU-burgers om in elk EU-land te werken. Persoonlijk vind ik Vanvelthovens uitspraak xenofoob, en ik meen dat ze fundamenteel in strijd is met de EU-charters.

Ik ben voorstander van meer immigratie. Van een migratiebeleid dat niet uitsluitend gebaseerd is op asielzoekers en gezinshereniging. Het zit al een paar decennia grondig fout met de Belgische immigratiepolitiek. Officieel heerst er in België al decennia lang een "immigratiestop". In de praktijk komt dit erop neer dat bedrijven niet zomaar arbeidskrachten kunnen aantrekken uit niet-EU landen, maar via een complexe procedure moeten aantonen dat ze geen equivalente kandidaten vinden in eigen land. Intussen blijven asielzoekers het land binnenstromen, omwille van internationale verplichtingen. Tegelijk blijft ook de mogelijkheid van "gezinshereniging" bestaan, waardoor migranten hun echtgenote en kinderen naar België kunnen laten overkomen. Het resultaat van dit alles is een immigratie die onze economie niet optimaal ten goede komt, maar integendeel kansarmoede importeert. Tegelijk zitten we opgescheept met een grote groep migranten die het door hun cultureel-religieuze achtergrond moeilijk hebben om zich te integreren.

Culturele xenofobie bij Vlaams Belang, economische xenofobie bij de socialisten. Ik ben niet de enige die er zo over denkt. Paul De Grauwe, in De Tijd van 6 mei 2006, over de Belgische beslissing om onze grenzen grotendeels (op een paar "knelpuntberoepen" na) dicht te houden voor werknemers uit de nieuwe EU-lidstaten:

Dat is de hete adem van het Vlaams Belang. Het is onvoorstelbaar hoe die mannen op het beleid wegen. Bijzonder pijnlijk is de vaststelling dat ook de socialisten daarvoor buigen. En de liberalen gaan mee in die retoriek van protectionisme. Op zo'n moment ben ik beschaamd liberaal te zijn.

Dat laatste kan wat gerelativeerd worden als men weet dat de voornaamste voorvechtster van een maximale toelating van buitenlandse werkkrachten zich in de VLD bevindt. Annemie Turtelboom was zowat het enige parlementslid dat zich daadwerkelijk inzette voor de totstandkoming van een pan-Europese arbeidsmarkt. Je kan op lange termijn geen Europese eenheidsmunt, de euro, in stand houden zonder één Europese arbeidsmarkt, waarbij werknemers zich zonder drempels van het ene land naar het andere kunnen begeven. Ook de hele heisa rond de Bolkestein-richtlijn, die de toegang van dienstverleners tot de hele Europese markt wou realiseren, en die intussen behoorlijk is afgezwakt, illustreert de economische xenofobie bij de hele Belgische linkerzijde. België was trouwens het enige land dat zich onthield tijdens de goedkeuring van de afgezwakte dienstenrichtlijn, want voor de PS was de fel afgezwakte richtlijn nog veel te liberaal.