@ Schaveiger

Uw commentaren hier gaan van slecht naar erger. Ik ga een poging doen (tegen beter weten in) om twee moeilijke begrippen voor u een beetje te verduidelijken.

1) Onder extreem "moreel-relativisme" versta ik: (a) de weigering om noodzakelijke morele oordelen te vellen, en/of (b) de neiging om regelmatig absurde morele ekwivalenties te poneren.   Dit extreem moreel relativisme is waarschijnlijk de ergste ziekte die vandaag westerse culturele 'elites' teistert, en ligt ook aan de grond van de onderwege-zijnde maatschappelijke verloedering.  Zij is de resultante van 'Marcuse' en andere academische trendy absurditeiten die geleid hebben tot een visie van 'woorden kunnen eender wat betekenen, en betekenen dus eigenlijk helemaal niets'. Kortweg: nihilisme.

Uw bewering dat er "evenveel soorten democratie als er mensen" zouden zijn is een prachtvoorbeeld van extreem moreel relativisme.  Het is zowel een reflectie van een weigering om een direct moreel oordeel te vellen over een concreet politiek systeem als een affirmatie van absurde morele 'ekwivalentie'.   Dus, onder uw 'definitie' van democratie wordt elk politiek bestel een "democratie"; dat van Stalin, Hitler, Mao, Castro, Moegabe, etc....evenzeer als dat van...Balkenende.   In feite steekt u de kop in de grond, en weigert u van relevante observaties te maken en van oordelen te vellen.

2) "Democratie" is een moeilijk begrip, en redelijke mensen kunnen er (gedeeltelijk) van mening over verschillen, zowel over de tijd als in geografisch- en cultureel-verscheiden oorden.  Althans over 'details' kan men van mening verschillen, niet over de essentie van het begrip.   Fundamenteel betekent het dat het volk soeverein is, i.e. dat het volk de bestuurders 'controleert' en niet andersom.  Een criterium om dit in de praktijk te kunnen beoordelen is van te constateren of er wel degelijk effectieve machtsalternatie plaats grijpt tussen verschillende ideologieen over tijd.  Zijn het steeds dezelfde partij en persoonlijkheden die mee aan de macht zitten, of is er echte afwisseling?  Dit vereist ook van naar de rol te kijken van grote 'maatschappelijke' organisaties (zoals vakbonden en/of grote staatsbedrijven) op 'permanente' regeerpartijen.  

Democratie houdt ONDERMEER in: scheiding van de machten (wetgevende, uitvoerende, en rechterlijke), en toepassing van de meerderheidsregel bij het tot stand komen van 'gewone' wetgeving in het parlement, en bij verkiezingen voor het parlement. Echter, een 'meerderheidsbeslissing' is op zichzelf niet voldoende  om het predikaat "democratisch" te krijgen.  Het is goed mogelijk dat 'vrije verkiezingen' in een typisch moslemland tot 'sharia law' zouden leiden, maar dat maakt sharia law zeker niet "democratisch".  Men moet dus de meerderheidsregel verbinden met een zekere conceptie van 'individuele rechten' (die door elke 'meerderheid' moeten gerespecteerd worden). Vandaar, de noodzaak van een onderscheid te maken tussen 'gewone wetgeving' (door een meerderheid in het parlement gestemd) en een 'grondwet' (die 'permanent' zou moeten zijn, en het individu moet beschermen tegen tijdelijke en contemporele 'meerderheden').  En daarom ook is het noodzakelijk dat het volk zich DIRECT kan uitspreken over elke nieuwe grondwet (die het politiek bestel definieert), terwijl verkozenen zich mogen bezig houden met 'gewone wetgeving'  (over criminaliteit, belastingen, enz...)

Verschillende 'constitutionele' tradities vullen dat concept van "individuele rechten" op verschillende wijze in.  Naar mijn mening is het (politieke) vrijemeningsuitingsrecht (te samen met 'habeas corpus')  het allerbelangrijkste individuele constitutionele grondrecht.  Wanneer een heersende orthodoxie mag voorschrijven welke opinies mogen geuit worden, en welke niet, dan hebben de burgers geen echte toegang meer tot informatie.  Men zou dan ook niet meer kunnen zeggen dat zij het zouden zijn die de 'regeerders' zouden controleren.  Integendeel, het zijn dan de machtigen of de regerenden die de culturele condities bepalen voor hun eigen herverkiezing.  Dat is autocratie, met een democratisch 'vernisje', maar geen echte democratie.    

Noordfransen die met bussen naar Vlaanderen worden aangevoerd terwijl franstalige Belgen op nog geen 25 km van een Vlaamse job gewoon op hun werkloze krent blijven zitten????? Laat ze komen werken voor hun transfer. Daar is geen grondwet voor nodig, alleen gezond verstand, goede wil en respect voor diegenen op deze wereld die honger hebben.

Gezond verstand, respect en 'decency' staan boven de grondwet. Als deze begrippen niet meer regeren dan is er ook geen grondwet meer nodig. Men kan en mag immoreel gedrag niet verbergen achter een grondwet.

Als de Walen duidelijke kwantitatieve afspraken maken aangaande het invullen van Vlaamse noden, dan kunnen zij afspraken maken met de Vlamingen voor het lenigen van hun noden.

Kruip in een boom met uw grondwet.

@ Schaveiger

Ik denk dat u het begrip democratisch niet 100% correct invult.

In een democratisch land is de burger(meerderheid) souverein. Wat wetten betreft houdt dit in, dat er een burgermeerderheid achter staat, hetzij dat de burgers de wet rechtstreeks stemmen (per referendum) hetzij dat de burgers de wet, gestemd door vertegenwoordiging niet afschaffen.

Dat heeft verder eigenlijk niks te maken met de inhoud van de wet, of het soort wet, en al evenmin met de ingesteldheid van de burger, die u om onbegrijpelijke reden niet democratisch acht, en zelfs ontoerekeningsvatbaar (snel verward!).

Alle wetten zijn per definitie ondemocratisch, gewoon omdat ze op de een of andere manier de soevereiniteit en de vrijheid van het volk beknotten.

Een land kan zich democratisch noemen wanneer haar grondwet dit aantoont. Dit wil daarom niet zeggen dat elke burger in dat land democratisch ingesteld is.

Een referendum zoals voorgesteld met verschillende vragen over verschillende bevoegdheden is m.i. verwarrend voor de gewone burger.