Vrouwen Zijn Geen Broedmachines

From the desk of Alexandra Colen on Fri, 2008-03-07 09:50

Een recent voorval waarbij een vrouw zich via het internet aanbiedt om tegen betaling voor anderen een kind te dragen en ter wereld te brengen lokte hevige reacties uit. In 2005 leidde een gelijkaardige situatie tot een juridisch getouwtrek rond de baby die als gevolg van een dergelijke overeenkomst ter wereld kwam (baby Donna). Net als toen betreffen de reacties vooral het commerciële aspect van dit “draagmoederschap.” De bizarre situaties en de houding van de betrokkenen worden nauwelijks ter discussie gesteld. Nochtans is “draagmoederschap” iets waar fundamentele bezwaren tegen bestaan, die te maken hebben met ethiek en psychologie, met de integriteit van de vrouw en de waarde van de menselijke persoon zowel moeder als kind, met de natuurlijke en juridische orde en de plaats van huwelijk, gezin en afstamming daarin.

In de constellatie wensouders-draagouders zoals die aan het publiek wordt voorgesteld worden een aantal natuurlijke en elementaire aspecten van de menselijke voortplanting en gezinsvorming genegeerd.

Er wordt waarde gehecht aan de eisen van een derde partij die geen enkele wettige aanspraak hebben, om het “bezit” van een kind dat een natuurlijke moeder (of ouders indien zij gehuwd is) heeft. Het feit dat zij het kind wensten en dat het ooit aan hen is beloofd zou voldoende zijn opdat zij de rechtmatige ouders zouden zijn, en niet de natuurlijke moeder (en haar gezin) die het kind heeft gedragen en ter wereld gebracht.

De aanspraak van de natuurlijke moeder op het moederschap van het kind dat zij draagt en ter wereld brengt wordt ondergeschikt aan de eis van mensen die geen wettelijke of feitelijke relatie hebben met de moeder of het kind, los van het feit dat, eventueel, de derde partij sperma heeft gedoneerd waaruit het kind zou kunnen zijn verwekt. Elders in de Belgische wetgeving is donorschap van gameten steeds anoniem en is elke aanspraak op ouderschap door de donor uitgesloten.

Het feit dat een vrouw geld vraagt om als draagmoeder te functioneren wordt als choquerend ervaren. Wanneer men echter geen ethische bezwaren heeft tegen een vrouw die haar eigen lichaam uitleent of uithuurt, dan is er geen argument tegen het verlonen van de diensten die zij daarmee levert en het compenseren van de (niet onaanzienlijke) kosten, ongemakken en risico’s, alsook de effecten op de gezondheid van de draagmoeder in haar latere leven. Wat wel zou moeten choqueren is het feit dat vrouwen, die vaak ook zelf reeds moeder zijn, hun eigen lichaam instrumentaliseren tot een voorwerp dat uitgehuurd kan worden, en zwangerschap en bevalling kunnen beschouwen als onpersoonlijke technische procedures die niet beïnvloed worden door en ook geen invloed hebben op de fysieke, geestelijke, emotionele of psychologische toestand van henzelf of hun families, zowel tijdens de zwangerschap en geboorte als in de daaropvolgende jaren. Zwangerschap en geboorte, normaal een essentieel onderdeel van de identiteit en de relatiebeleving van een vrouw, worden van alle betekenis ontdaan en gereduceerd tot technische zaken die door juridische procedures worden bepaald.

Omgekeerd, strookt het niet met de algemene ervaring dat de kwaliteit van de zwangerschap en moederbinding de ontwikkeling van het kind kunnen bepalen, om een kind in de moederschoot te laten groeien zonder dat de moeder een emotionele of affectieve band met het kind opbouwt. Het moment van de geboorte en het eerste aanleggen zijn vitaal voor het kind, maar de intense beleving van deze momenten worden ontzegd aan het kind dat geboren wordt uit een draagmoeder. Een toestand van aangehouden geforceerde onthechting tijdens deze essentiële periode in de ontwikkeling van het kind kan leiden tot psychologische trauma’s, zowel bij de moeder als bij het kind. Indien de moeder zich echter niet onthecht en een normale affectieve band opbouwt met het kind in haar schoot dan komen de trauma’s voor beiden door een scheiding na de geboorte.

Het is aanstootgevend hoe gemakkelijk onze samenleving de logica aanvaardt dat kinderen kunnen beschouwd worden als “koopwaar” dat men kan bestellen, als “bezit” dat men kan kopen en verkopen. Deze logica blijft ook wanneer men de hele zaak “niet-commercieel” of “gratis” zou doen. Een mens, kind of volwassen, mag nooit het voorwerp zijn van een contract of een transactie. Wanneer ouderschap gezien wordt als eigenaarschap en kinderwens als een recht op het bezitten van een kind, dan staat de deur open voor allerlei vormen van mensenhandel, en verworden kinderen tot objecten die dienen tot voldoening van de volwassenen. Deze houding staat haaks op heel de menselijke ethiek en negeert de intrinsieke menselijke waardigheid van het kind zelf.

Het feit alleen van kinderen te willen, geeft geen recht op het hebben van een kind, noch in de natuur noch in de samenleving. Het kind mag nooit gezien worden als een instrument tot vervulling van een kinderwens. Waar het om kinderen gaat primeert het belang van het kind. Hier wordt in het scenario van draagmoederschap geen rekening mee gehouden. Vandaar dat ook de Gezinsbond pleit voor het verbieden van deze praktijk. Men kan mensen helpen om zoveel mogelijk aan hun verlangen naar kinderen te voldoen, maar waar de natuur faalt kan men geen recht afdwingen van anderen. Er bestaan goede alternatieven voor mensen die ongewild kinderloos zijn en toch kinderen willen opvoeden. Buiten het hele gamma mogelijkheden die onze wetgeving toelaat binnen de medisch begeleide voortplanting is er steeds de mogelijkheid tot het adopteren van kinderen die geen ouders hebben en waarvoor de adoptiediensten een liefhebbend gezin zoeken.

Erkenning van draagmoederschap houdt in dat men het belang van zwangerschap, bevalling en moederschap voor de identiteit van de vrouw ontkent en vrouwen reduceert tot het statuut van broedmachines, functionele en vervangbare wandelende couveusen. Feministen die decennia lang campagne voerden tegen de zogenaamde onderwerping van vrouwen door echtgenoten die volgens hen de vrouwen enkel goed vonden om kinderen te baren, hoort men nu geen enkel bezwaar uiten tegen het voornemen om een praktijk te legaliseren waarin men vrouwen wil laten functioneren en behandelen als pure broedmachines. Nochtans is het een fundamenteel mensenrecht van elke vrouw om het kind te houden aan wie zij het leven heeft gegeven.

pvdh

Submitted by marcfrans on Thu, 2008-04-03 16:19.

1) Het voorbeeld van de zelfmoordterrorist is niet "naast de kwestie".  Het is wel een extreem (en dus gemakkelijk) voorbeeld om de noodzaak van beperkingen op 'baas zijn over eigen lichaam' te kunnen helpen justifieren.  Uw criterium van "schade toebrengen aan anderen" is correct, maar het vereist ALTIJD een oordeel, en is dus niet zomaar een onbetwistbaar gegeven. Er bestaan vele manieren om schade te kunnen toebrengen.  

2)  "Afspraken maken tussen volwassenen" lijkt me geen gezond-verstand basis om prille kinderen te kunnen beschermen, zeker niet in vergelijking met de biologische band tussen natuurlijke ouders en kinderen.   Zoals steeds is het gevaarlijk van te theoretiseren ("afspraken maken tussen volwassenen, etc...") los van simultane brede en langdurige (historische) empirische observatie.  Er zijn voldoende voorbeelden uit de nog recente geschiedenis van totalitaire regimes/culturen waar het 'normaal' werd gevonden dat vele kinderen werden opgevoed door de staat (of de partij) in plaats van door de biologische ouders.  De resultaten waren/zijn niet om na te volgen.   Er zijn ook andere voorbeelden van maatschappelijke 'instellingen', zoals bijvoorbeeld polygamie, die er toe leiden dat de meeste kinderen niet 'direct' door beide biologische ouders worden opgevoed.  Bijvoorbeeld, het is geen 'onredelijke' hypothese dat er een verband kan liggen tussen de prevalentie van polygamie in de islamwereld en de manifeste maatschappelijke pathologieen in die wereld. Een meer relevant voorbeeld is misschien het direct-oberveerbare verband tussen welfare-statism/single parenthood/youth crime explosion in westerse landen. >

3)  Het is zeker NIET waar dat "natuurlijke zwangerschappen tussen volwassenen nooit ter discussie zouden gesteld worden".  Of is het tegenwoordig ook al acceptabel geworden, in het postmoderne naief-linkse en moreel-relativiste Belgique, dat nonkels nichten zouden bevruchten, of 'vaders' met volwassen dochters, of 'dokters' met patienten, enz... De belangen van potentiele (nog-niet verwekte) kinderen ENKEL te laten afhangen van een "akkoord tussen 'volwassenen' " is een al te zwakke basis om die belangen te kunnen verzekeren.  Zeker in geval u geen strikte criteria zou willen hanteren om die "volwassenheid" van de betrokkenen te kunnen beoordelen.

4) Het is zeker waar dat er vele 'slechte' natuurlijke ouders zijn, ONDANKS de biologische band met het kind.  Het zal dus a priori nog meer waar moeten zijn dat er PROPORTIONEEL nog meer 'slechte' ouders zullen zijn ZONDER de biologische band.  Waarschijnlijk is het voor de meeste mensen noodzakelijk om zelf eerst de praktische ervaring van 'ouderschap' te hebben gehad om dat goed te kunnen beseffen.   Mensen zijn gemakkelijk geneigd van "akkoorden tussen volwassenen" te verbreken wanneer het moeilijk wordt.  Dat kan men vast stellen op velerlei terreinen van het mens-zijn (en niet enkel i.v.m. ouderschap).  De biologische band lijkt dan ook voor vele mensen een noodzakelijke 'ruggegraat' te leveren om "akkoorden" te kunnen blijven naleven. Maatschappelijke regels moeten berusten op gezond-verstand oordelen omtrent 'normale' mensen, en daar is empirie zeer belangrijk, en NIET op basis van verhoopte ideale akkoorden tussen bepaalde (onzekere) volwassenen.

4) Tenslotte, termen als "slavernij" en "racisme" zijn veel te vaag en subjectief om zo maar kategoriek als goed of slecht te kunnen betiteld worden. Zij zijn dan ook ongepast voor wetgeving en/of strafrecht.   Daarenboven, men kan allerlei situaties bedenken (en ook historische voorbeelden vinden) waar bepaalde interpretaties van die 2 termen niet zouden overeenstemmen met moreel 'kwaad'. En men kan evenzeer moderne vormen van 'slavernij' en 'racisme' bedenken die zelfs door bepaalde postmoderne 'westerse' overheden worden gepromoot via vermeend 'sociaal' beleid.

zelfbeschikkingsrecht

Submitted by Citizen Z on Sat, 2008-03-08 14:17.

Iemand baas laten zijn over zijn eigen lichaam, is meer dan zelden slecht dan goed voor de persoon in kwestie, maar dat wil nog niet zeggen dat anderen of een groep wél beslissingen mogen nemen over diens lichaam.
Mijn standpunt daarover kan je niet vergelijken met de voorbeelden die marcfrans geeft. Hier zijn anderen fysisch en geestelijk benadeeld en kortweg slachtoffer van een gruwelijke misdaad.
Zelfbeschikkingsrecht.
Er zijn talrijke voorbeelden waar de overheid greep wil krijgen op iemands persoonlijke beslissingen. Wat en hoeveel je eet, hoeveel je in de zon zit,.. Wil iemand nanotechnologie laten inplanten? Een kunstbeen weigeren, een orgaan afstaan? Of in verregaande gevallen misschien zelfdoding. Of die gekken die zichzelf met messen snijden voor hun religie in een stoet?
Het is vanzelfsprekend dat de omgeving van iemand veel gedragingen afraadt, en iemand door common sense voor bepaalde keuzes te behoeden. Toch zou een overheid vrije keuzes, waar niemand anders hinder van ondervindt, moeten bestraffen.
Jos, veel mensen vinden enkel dat ze zelfbeschikkingsrecht hebben over die dingen waar ze zelf voordeel uit halen, en hun wens vervuld is, maar kunnen er niet tegen als iemand anders ook keuzes maakt waar ze zelf niet achter staan. Goed voorbeeld is het alcohol (veel pro) & drugsdebat (veel contra). Hierbij is men vaak hypocriet.

"Het is niet omdat er weinig of geen perfecte biologische ouders zouden zijn dat men het zo maar 'normaal' zou mogen maken van kinderen 'over te leveren' aan niet-biologische ouders."

Volledig akkoord hoor. En ja, het moet verschrikkelijk zijn voor zo'n kind.
De realiteit is helaas dat talloze kinderen in verschrikkelijke situaties worden geboren en opgroeien, waarbij de opinie is "iedereen heeft recht op kinderen".
Moet men bepaalde mensen verbieden om kinderen te verwekken of hebben, zo ja wie en waarom? Soms wel, maar er ligt een lijn die je moeilijk kan plaatsen.

Maar nogmaals, bijvoorbeeld over een 'BOM': ik vind dat zij het recht hebben op een kind, maar, zal er vlakaf bij zeggen dat ik dat geen verstandige keuze vind, in het belang van het kind. Iedereen zou in zo ideaal mogelijke omstandigheden zijn leven moeten kunnen starten en opgroeien.
Ik wil ook gewoon maar zeggen, je moet oppassen met alles wat je afkeurt ook te willen laten verbieden. Dat wil tegelijk zeker niet zeggen, dat je niet mag laten horen dat je het afkeurt, integendeel.

@Citizen Z

Submitted by Jos Verhulst on Sat, 2008-03-08 20:37.

Ik denk dat de stelling "iedereen baas over eigen lichaam" in dit soort debatten geen argument vormt, omdat het tot nader order compleet onduidelijk is wat dat de betekenis is van de stelling. De verhouding van een individu tot zijn lichaam lijkt mij van een heel speciaal type te zijn, waarop concepten als "bezit" of "baas zijn over" niet passen.

Er kan onmogelijk zoiets bestaan als een 'recht op een kind'. Een mens is een rechtssubject, en kan dan niet tegelijk ook (in existentiële zin) een rechtsobject zijn.

Over het algemeen horen dit soort vraagstukken thuis, niet in de rechtssfeer, maar in wat ik wel eens de 'sacramentele sfeer' heb genoemd. De sacramentele sfeer vormt de bedding waarbinnen pas recht vorm kan aannemen, net zoals de concepten van zijn, waarheid en waarheidstoegankelijkheid (= de triniteit) de bedding vormen, waarbinnen wetenschap pas mogelijk is. Recht heeft pas zin indien bepaalde aspecten van de mens en het menselijk bestaan op een onherleidbare wijze als 'sacraal' worden gezien; zoniet is het recht zonder voorwerp. Recht kan het sacrale niet regelen. Integendeel: het sacrale moet reeds voorhanden zijn als grond voor het recht.

Daarom is dit type vraagstukken niet op te lossen langs politieke weg, dwz op basis van wetgeving. Handelingen die voor de ene mens compleet verwerpelijk lijken, blijken voor een ander zonder meer acceptabel. De enige weg uitweg is dan die van de secessie: mensen die over dit soort maatschappelijke handelswijzen totaal verschillende opvattingen hebben, dienen de mogelijkheid te hebben om in aparte samenlevingen te wonen. De uiteindelijke conclusie lijkt me te zijn, dat er best vele kleine 'staten' of gemenebesten te komen waarin men leeft volgens de fundamentele inzichten waarop die staat of dat gemenebest is gebouwd. Momenteel bestaan reeds zo'n staten; Saoedi-Arabië is een voorbeeld. Het probleem is dat de globalistische ideologie weinig of geen bezwaar blijkt te hebben tegen monoculturele gemeenschappen als de Saoedi-Arabische, maar multiculturaliteit en 'democratie' (= particratisch despotisme) wil opleggen aan bv. mensen die apart volgens klassieke westerse normen of volgens een westers mensbeeld willen leven.

@jos verhulst

Submitted by peter vanderheyden on Thu, 2008-04-03 10:59.

Paragraaf één:

Persoonlijk ben ik geen dualist. Ik geloof met andere woorden niet in een onderscheid tussen lichaam en geest. Dat iemand zijn lichaam bezit is voor mij dan ook een pleonasme. Wat iemand met zijn lichaam doet is dan ook volledig zijn eigen verantwoordelijkheid, voor zover de persoon in kwestie in staat kan worden geacht om voor zichzelf te beslissen.(en voor zover hij geen schade aan andere toebrengt natuurlijk. Het voorbeeld van de zelfmoordterrorist is dan ook buiten de kwestie.) We gaan ervan uit dat kinderen de beslissingen over hun lichaam voor een deel hebben toevertrouwd aan hun ouders. In dat geval lijkt het mij wel de plicht van de gemeenschap om er op toe te zien dat deze vertrouwensrelatie niet wordt misbruikt. Maar dat is een ander onderwerp.

Paragraaf twee:

Dat er niet zoiets bestaat als recht op een kind daar ben ik het volledig mee eens. Echter als er tussen twee of meerdere toerekeningsvatbare volwassenen een afspraak kan worden gemaakt om voor een kind te zorgen, op welke manier dan ook, lijken mij alle bezwaren die relateren naar de lichamelijke (en dus geestelijke) gezondheid van de volwassenen irrelevant, want niet onze zaak. Dat wil niet zeggen dat we niet via allerhande kanalen moeten waarschuwen voor mogelijke gevolgen.
Waar we ons theoretisch als maatschappij wel zorgen kunnen over kunnen maken zijn de rechten van het kind, omdat dit inderdaad afhankelijk is van deze volwassenen. Laat mij voor eerst zeggen dat mij dit uiterst hypocriet lijkt. Natuurlijke zwangerschappen tussen twee volwassenen worden nooit ter discussie gesteld, ook al bevinden zich onder die volwassenen heel wat onbekwame ouders die eindeloos veel meer schade aan hun kinderen toebrengen, dan de veronderstelde “ontbrekende biologische moeder kind band”.

Paragraaf drie en vier:

Als amateur-filosoof gaan hier mij tenen krullen. Het is al te gemakkelijk om een aantal ethische stellingen toe te wijzen aan “de sacrale bedding” en zo één ieder die het er niet mee eens is naar het rijk der ketters te verwijzen. Indien uw stelling zou kloppen zouden we minimum een onveranderlijkheid in de loop van de tijd van uw “sacrale bedding” mogen veronderstellen. Dit is echter duidelijk niet zo. Kijk maar naar slavernij en racisme die eeuwenlang als “juist” werden aanzien, en nu in het merendeel van de culturen als ethisch verkeerd worden bestempeld. Aangezien deze sacrale bedding aan veranderingen onderworpen is, lijkt het dan ook het gerechtvaardigd onderwerp van reflectie. Dit maakt spaanderhout van uw secessie. Uw secessie zou praktisch gezien mensen de keuze geven tussen “klakkeloos aanvaarden van de gangbare sacrale bedding” of “verstoten worden uit de gemeenschap.” We zitten dan benauwend dicht bij het doodsvonnis dat een afvallige moslim tekent in de ogen van de fundamentalisten. Uw secessie idee is niet meer dan een poging om de zorgvuldig opgebouwde indoctrinatie van de godsdiensten opnieuw een grond te geven, door het uitzuiveren van dissidente meningen. Het komt neer op een zware beknotting van de vrijheid van het individu. Kinderen zijn daar natuurlijk het eerste slachtoffer van, want zij zijn de geliefkoosde en gemakkelijkste prooien van indoctrinatie. Zie daar een schoolvoorbeeld van het misbruiken van het eenzijdig en onvoorwaardelijk contract van een kind ten opzichte van zijn ouders. Een misbruik, tien maal erger dan een kind te laten opgroeien in een andere buik dan die van zijn toekomstige moeder.

merkwaardige verloedering

Submitted by marcfrans on Sat, 2008-03-08 00:04.

@ Citizen Z

Hopelijk wil u er nog eens terug over nadenken. 

Uw uitgangspunt - "iedereen is baas over eigen lichaam" - levert geen goed moreel principe bij het oordelen over deze problematiek.  Natuurlijk zou iedereen in principe baas moeten zijn over zijn eigen lichaam, maar dat kan niet betekenen dat iedereen zo maar zou kunnen doen wat hij wil met zijn lichaam. Ik zou mijn lichaam kunnen gebruiken om een vrouw te verkrachten, bijvoorbeeld, of om als jihad-strijder en zelfmoordbommer voor Allah te fungeren, enz... Dat zouden geen 'goede' uitingen zijn van mijn 'baaszijn' over het eigen lichaam.  De vraag is of het eigen vrouwelijke lichaam gebruiken als "broedmachine", om dan een kind te kunnen 'verkopen' aan derden, wel een goed gebruik zou kunnen zijn?  Men kan het zeker betwijfelen.

Mevrouw Colen vertrekt van twee betere morele principes dan u.  Zij stelt dat "waar het om kinderen gaat moet het belang van het kind primeren", en ook dat er geen automatisch 'recht' op kinderen kan bestaan (een kind is geen instrument om aan een kinderwens te kunnen voldoen).  Twee specifieke punten:

-- Natuurlijk zijn er "uitzonderingen" en moeten (zelfs jonge)  kinderen soms opgevoed worden door iemand anders dan de biologische moeder en of ouders, maar dat zouden dan ook uitzonderingen moeten zijn door 'overmacht' (bijvoorbeeld in gevallen van wezen, of van manifest krankzinnige of 'gevaarlijke' biologische ouders).  Maar dat kan geen 'normale' of verkieselijke situatie zijn, dus niet iets dat men bewust op voorhand zou willen scheppen.   

-- Ik denk dat de mensengeschiedenis doorheen de eeuwen bevestigt (en het 'gezond verstand' ook) dat de beste 'kansen' voor kinderen geschapen worden binnen het nucleaire gezin met de biologische ouders.  Het biologische feit, of de biologische band, levert de beste 'garantie' voor de bescherming en de belangen van het kind.  Dat betekent niet dat er dan soms (of zelfs dikwijls) geen grote 'problemen' zouden kunnen zijn, maar het wegnemen van die biologische band kan die problemen alleen maar enorm vergroten en de frekwentie ervan doen toenemen.    

The perfect is the enemy of the good.   Het is niet omdat er weinig of geen perfecte biologische ouders zouden zijn dat men het zo maar 'normaal' zou mogen maken van kinderen 'over te leveren' aan niet-biologische ouders.  Soms heeft men echt geen keuze, maar de empirie bevestigt dat de biologische factor de beste 'garantie' geeft, ook al kan ze nooit 'absoluut' zijn.

vraag

Submitted by Nataraja on Fri, 2008-03-07 23:26.

"Omgekeerd, strookt het niet met de algemene ervaring dat de kwaliteit van de zwangerschap en moederbinding de ontwikkeling van het kind kunnen bepalen"

 

Wat is "de algemene ervaring"?

 

draagmoeders

Submitted by Citizen Z on Fri, 2008-03-07 23:10.

Hoe afkeurend ik er ook tegenover sta, iedereen is baas over zijn eigen lichaam, dus ik vind niet dat ik hierover iemand iets kan verplichten of verbieden.
Natuurlijk primeert het belang van het kind. Maar men kan zich ook afvragen of een kind misschien een betere opvoeding heeft bij een ander gezin, tov zijn werkelijke moeder die er misschien niet naar omziet? Word je beter opgevoed in Europa of in Afrika? Men weet niet op voorhand wat het beste is voor een kind. Natuurlijk en gelukkig is dit in heel veel gevallen bij de natuurlijke moeder, en het zou altijd zo moeten zijn. De keren dat dit niet zo is zijn misschien te verwaarlozen, maar toch zijn er uitzonderingen. Er zullen vast veel uiteenlopende redenen zijn waarom iemand draagmoeder wil worden, en ik zal ze waarschijnlijk nooit of moeilijk begrijpen. Maar ik vind niet dat een overheid zich mag bemoeien met de motivaties waarom iemand zwanger wil worden.
En bijgevolg dat het niet verboden of strafbaar moet zijn, op voorwaarde dat het kind het recht en mogelijkheid houdt om zijn ware geschiedenis te kennen. Men moet het weten wanneer je ouders je echte niet zijn, en in dat geval de mogelijkheid hebben om erachter te komen wie wel.
Het blijft hoe dan ook wel een idee te gek voor woorden.

@traveller: die vrouwelijke opper imam spant mee de kroon van dhimmi's.

@ Citizen Z

Submitted by Jos Verhulst on Sat, 2008-03-08 12:15.

U stelt nogal vanzelfsprekend "...iedereen is baas over zijn eigen lichaam". Vaak hoort men ook beweren, dat ieder individu eigenaar of bezitter is van het eigen lichaam. Maar wat wordt hiermee precies bedoeld?

Het is evident dat het lichaam van mens A niet het eigendom kan zijn van mens B. Maar hieruit volgt niet, dat dan mens A eigenaar is van het lichaam van mens A, of "baas is" over dat lichaam. Er blijft immers een andere logische mogelijkheid openstaan, namelijk dat het concept van "...bezit", " ...eigendom" of "...baas zijn over" gewoon niet toepasbaar is op menselijke lichamen (net zoals bv. het begrip 'soortelijke massa' niet toepasbaar is op gedichten, of het begrip 'lengte' niet aanwendbaar is op kleuren.

Het is duidelijk dat de verhouding van een mens tov zijn lichaam in allerhande opzichten zeer sterk afwijkt van zijn verhouding tov wat men doorgaans bezittingen pleegt te noemen. Hoe ben ik bv. in het bezit van mijn lichaam gekomen? Ik heb het niet in de gebruikelijke zin gekocht, gevonden of gekregen. Ik kan het ook niet onbeperkt behouden, hoe graag ik dit ook zou willen. Evenmin kan ik de willende controle over mijn lichaam verkopen of verhuren. Wat betekent het dan eigenlijk: zeggen dat ik "baas ben" over mijn lichaam? Dit zou moeten uitgeklaard worden, vooraleer men besluiten trekt.

@ Vrouwen zijn geen broedmachines

Submitted by traveller on Fri, 2008-03-07 13:17.

De finaliteit van een maatschappij die het belang van het geheel boven het belang van het individu stelt is de erkenning dat het individu niet meer meetelt als individuele persoonlijkheid maar alleen als onderdeeltje van het geheel dat aan het belang van het geheel kan geofferd worden. Gevolg: euthanasie, abortus en draagmoederschap met als toekomstige verlengstukken: euthanasie van gehandicapten, eerst mentaal en daarna lichamelijk, uitroeiing van verloederde arme wijken enz. enz.
Er is geen enkele ernstige studie meer in de vrije (katholieke) scholen van de christelijke moraal, laat staan van de bijbel.
De huidige vrouwelijke opper-imam van het vrij (anti-katholiek) onderwijs ligt mee aan de basis van de verloedering van het "katholiek" onderwijs in België en daarmee ook aan de basis van de vervlakking en verloedering van onze maatschappij.
Kardinaaltje Danneels is natuurlijk hoofdverantwoordelijke van de verloedering van het katholicisme in België. Hoe die vent aan zijn job kwam is werkelijk één van de grote mysteries van onze tijd. Kiest de loge mee bij de kardinaalsselectie???