Culturele miljoenensubsidies van Wallonië en Brussel voor Palestijnse kunstenaars leiden tot Frans-Joodse sympathie voor Vlaanderen

Wallonië en Brussel halen dit jaar hun culturele banden met de Palestijnse gebieden aan. In de hallen van Schaarbeek wordt daartoe in oktober een groot cultureel festival gehouden onder de naam Masarat, en in maart was er al een voorsmaakje van te zien in het Waals-Brusselse culturele centrum in Parijs. Volgens de weblog Philosémitisme waren er op de Parijse tentoonstelling alvast affiches te zien die opriepen tot een boycot van Israëlische producten.

Op de website van Masarat vernemen we dat de Palestijnen in Jordanië "Belgen" worden genoemd. En de parallel tussen Wallonië en de "bezette gebieden" wordt duidelijk gemaakt aan de hand van dit kaartje op de website.

Bemerk de schrijfwijze van "Gend", "Antwerpens", "Dixsmuide" en "Flaanderen". De Gazastrook valt uiteraard perfect te vergelijken met de Voerstreek.

Een Joodse organisatie in Frankrijk was zo in haar wiek geschoten over deze bij het haar getrokken artistieke geografie, dat ze er twee artikels aan wijdde op haar website. Menahem Macina schrijft over de kaart:

De belachelijke vergelijking tussen het Belgische gewest Wallonië en het huidige deel van wat bestemd is om ooit de Palestijnse staat te worden, gaat verder dan het correct of incorrect zijn. Het gaat hier wel degelijk om een identificatiefenomeen, in de geest van de gevleugdelde woorden van Kennedy in Berlijn, "Ich bin ein Berliner".

Maar bovenop dit Palestijnenminnende aspect van de denkoefening (wat nu eenmaal in de mode is) kan men zich verbazen over het impliciete misprijzen van de analogie: de Vlamingen worden geïdentificeerd met de Israïli's, volgens de vooroordelen die quasi universeel ingebed zitten in de politiek correcte geesten van onze tijdgenoten, en worden beschouwd als agressieve en arrogante bezetters.