Splits Dat Land

From the desk of Koenraad Elst on Mon, 2008-09-08 21:46

Open brief aan Pieter De Crem, minister van Landsverdediging

Kameraad Pieter,

Ooit was Afghanistan de woonplaats van Zarathoestra, profeet van de beschaving tegen de barbarij. Na de doortocht van Alexander vonden Indo-Griekse kolonisten er het boeddhabeeld uit, waarvan vandaag elke huiskamer er wel één heeft staan. Enkele reuze-exemplaren zijn in Bamian zelfs overeind gebleven tot 2001, toen ze gedynamiteerd werden door de barbaren, in casu de Taliban. Tegen die rechtgelovige opruimers van afgodsbeelden trekt u nu in onze naam ten strijde.

Westerse interventies in dat land droegen tot nu toe meestal bij tot de versterking van de islam. In 1895 steunden de Britten er de gedwongen bekering van de heidense Kafir-bevolking in het noordoostelijke “Kafiristan” (heidenland), sindsdien omgedoopt tot “Noeristan” (lichtland). In 1915 planden de Duitse strategen een “pantersprong” vanuit Ottomaans gebied naar Afghanistan om de Russen in de flank aan te vallen, uiteraard rekenend op steun van het antichristelijke élan bij de moslims aldaar. In 1939-43 steunde Mussolini er met wapenleveringen de djihaad van Mirza Ali Khan, de “Fakir van Ipi”, tegen de Britten. In de jaren 1980 steunde de CIA de moedjahedien tegen het Sovjet-leger. De machtsovername door de Taliban in 1995 was georganiseerd vanuit VS-bondgenoot Pakistan. U trotseert het gewicht van een lange traditie met uw offensief tegen de islamisten.

Uw wapen in deze kruistocht is de F-16. Mijn eerste stappen in de politiek heb ik gezet door mee te lopen (dat is wel het juiste woord) in de betogingen in 1975 tegen de aankoop van gevechtsvliegtuigen ter waarde van 30 miljard BEF door uw voorganger Paul Van den Boeynants, de legendarische VdB. Dat ging van: “Dertig miljard, nee-nee-nee! Plan-VdB, weg ermee!” Het heeft niet geholpen, de regering twijfelde geen ogenblik aan haar besluit, de enige twijfel betrof de keuze van het vliegtuigtype. Persoonlijk verkoos VdB de Franse Mirage (“Ik heb het zien vliegen, het is een goed vliegtuig”) maar het werd de Amerikaanse F-16, dat nadien een brokkentuig bleek te zijn. Daar moet u het nu mee doen.

Hoewel, moeten? Volgens de neoconservatieven rond president George W. Bush moeten wij inderdaad het “islamofascisme” bestrijden. Ja, die islamstrijders zijn een beetje een probleem, de djihaad, de boerqa, de stenigingen, die schimmige baardman daar in zijn grot, wat eng allemaal. Goed dan, laat ons samen Bush’ richtlijn bijtreden en scanderen: “Weg met het islamofascisme!” Maar welke daad moeten we bij dat holle woord voegen?

In Washington leeft sterk de neiging om de wereld vanuit bommenwerperperspectief te bekijken, met dat montere levensgevoel van de piloot van de Enola Gay die zijn lading dropte en fluitend de gevolgen overliet aan de burgers van Hirosjima. In die benadering los je het islamprobleem op door moslims te bombarderen. Vandaag vuren de Navotroepen bommen en granaten af op de Taliban, maar omdat de gevolgen toch niet voor henzelf zijn, strooien zij hun projectielen breed uit zodat die ook al eens een dorpsmarkt of een bruiloft treffen. Als het zegebulletin nadien meldt dat er “driehonderd Taliban gedood” zijn, dan merken ooggetuigen als Arnold Karskens op dat er inderdaad driehonderd doden gevallen zijn, maar veelal geen Taliban. Alleszins kunnen we het erover eens zijn dat de Navo-aanwezigheid tastbare resultaten boekt. Volgens Karskens is dat een algemene felle haat jegens het Westen, maar u meent te weten dat die bommenregen door één of andere toverkracht democratie en vooruitgang zal voortbrengen.

Ongetwijfeld neemt u het welzijn van de Afghanen ter harte wanneer u besluit om militaire versterkingen naar dat front te sturen. Volgens de gegevens die u ter beschikking staan, zal dat wel het beste beleid zijn. Maar zou het niet kunnen dat er enkele gegevens in uw Afghanistandossier ontbreken? Ik zal er drie suggereren.

Ten eerste,  de praktijk leert dat het zogenaamde islamofascisme na een aanvankelijke nederlaag helemaal teruggekomen is. Ik ben het met u eens dat een nederlaag tegen de islamisten een ramp zou zijn, in Irak zowel als in Afghanistan, maar zelfs de snelle overwinning op Al-Qaida en de Taliban eind 2001 is geen oplossing gebleken. De Taliban genieten vandaag zelfs de medeplichtigheid van talloze Afghanen die niet op dezelfde ideologische lijn zitten, maar wel genoeg krijgen van de Navo-aanwezigheid. De strijd van de Taliban is nu ondermeer ook een nationale bevrijdingsstrijd tegen brutale buitenlandse bezetters geworden.

Laat dat echter geen uitvlucht zijn om de islamitische motivatie van uw vijanden uit het debat weg te smokkelen. We moeten inderdaad die doctrine van heilige oorlog tegen de ongelovigen onder ogen zien en er wat aan doen, maar hoe? U hoopt mensen tot een vreedzamer overtuiging bekeren door op hen te schieten. “Het enige wat de schedel van een Talib kan binnendringen, is een kogel”, niet? Stel u nochtans eens voor wat vrede zou kunnen bereiken. Vergelijk bijvoorbeeld met moslimlanden die al lang geen oorlog meer gekend hebben, Tunesië of de Verenigde Arabische Emiraten. De modernisering is daar veel verder opgeschoten, de mensen zijn er een stuk vrijer, de vrede heeft er de geesten doen ontdooien zodat ze veel meer openstaan voor nieuwe invloeden. Oorlog daarentegen doet de standpunten verharden. Daardoor is de Afghaanse opinie de jongste jaren in anti-Westerse richting opgeschoven.

Ten tweede, als u dan toch aan een oorlog begint, is het beter van hem te winnen. Zeker tegen de djihaadstrijders, die uit een triomf alleen de bevestiging zouden puren dat Allah hun strijd zegent en tot méér strijd oproept. Maar wat is een overwinning in dit geval? Het lijkt erop dat u geen strategische doelstelling voor ogen staat. Bent u er bijvoorbeeld al uit wat u gaat doen met buurstaat en zogenaamde bondgenoot Pakistan? Daar bevindt zich de basis van de Taliban en Al-Qaida, waar ze zich bij tegenslag in Afghanistan altijd kunnen terugtrekken. De Pakistaanse regering heeft soms eens een gebaar gesteld om de domme Westerlingen te doen geloven dat zij echt aan de strijd “tegen het terrorisme” deelneemt, maar veel verschil heeft dat nooit gemaakt. Vandaag neemt het Pakistaanse leger ter gelegenheid van de Ramadan een wapenstilstand in acht, moslimbroeders ondereen. Beseft u wel dat u deze oorlog alleen kan winnen als u bondgenoot en atoommogendheid Pakistan binnenvalt?

Ten derde, zelfs al had u een strategische visie, het ontbreekt u aan een politiek plan. Stel nu nog dat u erin slaagt om van het land een Navo-protectoraat te maken. Dan zal u op een probleem stoten dat u als Belg niet zou moeten verrassen: il n’y a pas d'Afghans. Er zijn Baloetsji’s met stambroeders in Pakistan en Iran, Oezbeken met idem in Oezbekistan, de grote Perzische taalgroep met verwanten in Iran en Tadzjikistan, en de Pathanen (het volk waarop de term “Afghanen” oorspronkelijk doelt) wier andere helft Pakistans Noordwestelijke Grensprovincie bewoont. Die etnische verdeeldheid verergert de problemen. Zo steunen andersdenkende Pathanen toch de Taliban omdat dat volksgenoten zijn. Geef al die mensen de kans om zich te herenigen met hun volksgenoten aan gene zijde van de grens. Schuif Afghanistan op naar het zuidoosten, mét de NW Grensprovincie, maar zonder de niet-Pathaanse gebieden, die per referendum over hun toekomst mogen beslissen. Toegegeven, zoals Belgen weten zorgt bij het splitsen van een land de hoofdstad wel eens voor problemen. Kaboel ligt in Pathaans gebied maar heeft een sterke Perzischtalige traditie en aanwezigheid; met onze Brussel-ervaring zullen wij hun een creatieve regeling op maat aan de hand kunnen doen.

Een militaire interventie heeft maar zin als zij ingeschakeld wordt in een stappenplan naar een duurzame politieke regeling. Die bestaat maar de Navo-leiding verrekent ze niet in haar planning, omdat zij niet out of the box, buiten de bestaande grenzen durft denken. Een deel van de oplossing voor Afghanistan is het oplossen ván Afghanistan. Ontbind dat land. Herteken de grenzen, ook die van Pakistan trouwens. Bij de plaatselijke bestuursklasse kan dat wat moeilijk liggen maar bij de bevolking zal het alle steun krijgen. Ziedaar het soort inzicht waarmee bij uitstek de Belgen hun bijdrage kunnen leveren tot het herstel van de vrede en de beschaving in het land van Zarathoestra. Krijgt u dat niet voor elkaar, dan kunt u ginds beter geen levens gaan opofferen.

Splitsen???

Submitted by PJean on Thu, 2008-09-11 11:26.

Splitsen is niet voldoende, gewoon 'definitief' breken met dit gedrocht, het is leeggeplunderd door een stelletje rovers van de ergste soort, het parasitisme is Core Business bij het franskiljonse zootje.

 

Vreemdelingen roven de systemen leeg met medewerking van de vernietigende vakbonden en volksverraders, uniek in hun verwerpelijk soort.

 

 

Gelukkig komt een gezegde altijd uit:

 

“Loontje Komt Om Zijn Boontje”

 

Al zitten er nu 50 walen/franskiljons aan die onderhandelingstafel, So What, als er maar één Vlaming 'even' naar toe gaat "Om het licht uit te draaien", meer moet dat niet zijn, meer energie én geld moet er niet meer aan verknoeit worden.

mistbanken # 2

Submitted by marcfrans on Wed, 2008-09-10 23:31.

@ Traveller

Ik lees met veel interesse al uw bedenkingen omtrent de mogelijke toekomst van Pakistan en Afghanistan, maar ik begrijp niet goed in welke zin de heer Elst "gelijk" zou hebben? 

In een 'ideale' wereld zouden Vlamingen, en Baluchis, en Pathanen, enz... allemaal zelfdeterminatie en zelfbestuur hebben.  Maar, we leven niet in een ideale wereld. 

Het ideaal van zelfdeterminatie van volkeren is in principe gemakkelijker te bekomen in een democratische context en cultuur dan in ondemocratische culturen en politieke bestellen.  En zelfs in een relatief-democratische context, gelijk die van West Europa, zouden wij als 'Vlamingen' toch goed moeten weten dat zelfs daar dat ideaal moeilijk te bereiken valt op 'redelijke manier'.

De heer Elst maakt 3 suggesties aan De Crem. 

-- Met de eerste kan De Crem niets aanvangen.  De keuze voor de navo of het westen is niet tussen het huidige Karzai regime en "Tunesie of de Verenigde Arabische Republieken".  De reele keuze is tussen Karzai en de Taliban.  En, de notie dat de Afghaanse bevolking onder Taliban-II minder "antiwesters" zou worden, lijkt me illusoir.

-- In de tweede suggestie staat dat de oorlog niet winbaar is.  Ja en nee.  Dat hangt er van af wat men onder "winnen" verstaat.  Maar, als praktisch advies is dat nutteloos voor De Crem.  De Crem weet ook wel dat Pakistan een belangrijke rol moet spelen in dat winnen.  Men gaat die 'rol' zeker niet bekomen door te gaan lopen of door niet te participeren. Aan Pakistan is men volop aan het 'werken', ondermeer indirect door het Karzai regime in Afghanistan te versterken.  Voor De Crem en de Belgische regering is de keuze niet tussen de oorlog winnen of verliezen, maar wel tussen zijn gepaste rol in de Westerse allliantie te vervullen of van free-rider te blijven spelen.  En die keuze is eigenlijk een derivatie van de meer fundamentele keuze tussen het terrorisme van het islamisme bij hen thuis bevechten of bij ons thuis.

-- In de derde suggestie staat er veel interessante informatie. Maar, het is wel zeer betwijfelbaar dat een onmiddelijke opsplitsing van Afghanistan het islamisme minder gevaarlijk zou maken, noch dat het het lot van individuele Afghanen zou verbeteren. Integendeel, het ideaal van 'zelfdeterminatie' (van volkeren en van individuen) heeft meer kans van realisatie onder een 'redelijk' regime in Kabul dan een terugkeer naar civil war tussen de taliban en verschillende ethnisch-gebaseerde regionale war lords.

Nu, ik begrijp volkomen dat de heer Elst en de Belgen niet willen gaan vechten tegen islamisten in Afghanistan als onderdeel van Westerse pogingen om een beetje 'orde' in de wereld te kunnen behouden.  Maar, laat ons dan alstublieft een kat een kat durven noemen, en niet valselijk beweren dat dat de 'humanitaire' weg zou volgen.  Nee, het zou betekenen dat men op de free-rider weg gewoon blijft doorgaan.  Als iedereen vroeger zo altijd zou geredeneerd hebben in het buitenland, dan zou er vandaag zelfs geen beetje 'democratie' bestaan hebben in den Belgique. Persoonlijk voel ik meer voor de 'realistische' optie dan voor de 'neo-conse', zeker als ze door het ganse Westen (de navo) zou verkozen worden. Maar, ik herhaal, die optie gaat onvermijdelijk samenvallen met meer 'Enola Gays'. Echte 'democraten', wij dus, gaan nooit geliefd kunnen worden door islamisten. Als men ze niet wil bevechten, dan gaat men ze uiteindelijk enkel kunnen afschrikken (containment) door het gebruik van vreselijke middelen. Het was vroeger niet anders met de piraterij op de Middellandse Zee.  

@ marcfrans

Submitted by traveller on Tue, 2008-09-16 07:52.

Sorry voor het late antwoord, veel te druk de laatste 2 weken.
Ik deel de opinie van Dr. Elst dat Afghanistan zal splitsen op de lange duur wegens hun eigen centrifugale krachten en dat het ook de enige werkbare oplossing is voor een land dat feitelijk nooit een echte staatsvorm had buiten een los stammenverband rond de koning(de sterkste van het ogenblik en niet erfelijk in principe).
Ik geloof ook niet dat Dr. Elst zich echt aan lichtgewicht Pieter addresseerde, ik denk dat hij zich aan het westen richtte.
Ondertussen is dus de gangster Zardari president van Pakistan. Je weet dat ik zeer zware vermoedens heb dat hij zelf voor de opruiming van zijn vrouw heeft gezorgd omdat ze hem niet in het politieke proces wou laten deelnemen. Ik moet toegeven dat hij het heel leep heeft gespeeld, hij heeft iedereen buiten spel gezet. Al zijn cronies zijn ondertussen in Pakistan aangekomen en hebben hun intrek genomen in hun villas in Islamabad. Ik heb zelf al een paar uitnodigingen om aan het feest deel te nemen. Het intresseert me niet echt.
Dus dit nieuw element zal het spel enigzins veranderen. Karzai was zeer pertinent aanwezig op de inzweringsceremonie en de PTV toonde hem meermaals in het bijzijn van Zardari, een nieuwe mooie liefde is aan het bloeien.
Wait and see.
Wat betreft de oorlogsinspanning van het westen, ze moeten de Taliban verslagen, er is geen andere keuze. Het zal immens bloedvergieten mee brengen en de grenzen tussen "onschuldige burgers" en Taliban zal nooit te achterhalen zijn. De Taliban heeft NWFP in zijn greep en kan alleen door de lokale mensen echt uitgedreven worden. Dat zal alleen gebeuren na veel bloedvergieten zodat de grote stamhoofden er te veel verliezen door lijden. Business as usual in Pashtu-land.
Samen met het militair geweld moet er enorm veel geld op tafel komen, de pathanen zijn de rijkste Pakistanen.

Ik zie Irak nog eerder uit

Submitted by Luc Van Braekel on Tue, 2008-09-09 23:03.

Ik zie Irak nog eerder uit elkaar vallen dan Afghanistan.  Dat is ook de mening van kolonel Ralph Peters in zijn "new map of the Middle East", zie node/1280 - daar zie je dat zowel Pakistan (met de secessie van Baluchistan) als Irak uit elkaar gevallen zijn.  Afghanistan ligt er nog vrij ongeschonden bij, met inderdaad een stuk in het Westen (Herat) bij Iran gevoegd, maar de Pakistaanse North West Frontier bij Afghanistan gevoegd.

Imagine...

Submitted by Atlanticist911 on Tue, 2008-09-09 22:31.

Q: Let's imagine you could have your NATO-free multiethnic security force in place by midnight tonight, but the taliban decide they are going to challenge its moral authority in true taliban  fashion. How should said NATO-free multiethnic security force respond?

By force?

No?

Then how? 

splitting the land

Submitted by kappert on Tue, 2008-09-09 21:50.

The NATO war in Afghanistan was carried out with bombs dropped from 30.000ft (= Enola Gay heroes), post-war management was decided in Bonn, establishing a presidency in Kabul. To protect the 'vital U.S. interest', an apparent 'war on terror' was engaged, though without results (bin Laden, al-Zawahiri still around). Now Afghanistan is on the breach to break up between tajiks, pashtuns, uzbeks, etc. threatening to pass to Waziristan and Baluchistan on pakistani soil. If the Taliban return, that would be only the answer to the politics applied since 2003. In this multiethnic region, only a multiethnic security force may achieve a peaceful result. NATO is hopelessly lost.

Mistbanken alom

Submitted by marcfrans on Tue, 2008-09-09 17:58.

1) Om te beginnen zou ik zeggen dat schampere taal doorgaans duidelijk denken niet bevordert.  Enkele voorbeelden:

--  Er bestaan geen "zegebulletins" in Afghanistan vandaag.

--  Pakistan een "zogenaamde bondgenoot" noemen is niet bepaald verhelderend.  Pakistan is een realiteit waar men moet mee leven, en heeft vele "bondgenoten" (allereerst in China en in de moslemwereld, en bij al wie problemen heeft met India).  Westerse landen doen er best aan van, voor zover mogelijk, ook invloed te hebben op 'bondgenoot' Pakistan, zonder zich enige illusies te maken omtrent de aard of natuur van Pakistan en haar belangrijkste componenten.

--  Het is heel onwaarschijnlijk dat de piloot van de Enola Gay "een monter levensgevoel" zou gehad hebben, maar veel moed dat zal hij wel moeten hebben gehad.  Hij heeft het alleszins mogelijk gemaakt om de vreselijke tweede wereldoorlog in Azie ten einde te brengen, en heeft dus een paar honderd duizenden van zijn eigen landgenoten/soldaten kunnen redden, evenals ontelbare Aziaten.

Kortom, het gebruikte taalgebruik kan misschien wel bij oppervlakkige lezers 'sympathie' opwekken, maar het laat ze ook achter in mistbanken.

2)  Zoals PVDH reeds opmerkte, het is niet de heer De Crem die op eigen houtje over strategie kan beslissen, en het kan ook niet de navo-rol zijn van grenzen gaan te "hertekenen" in Azie.  Maar dat sluit helemaal niet uit dat De Crem wel "zorg" zou kunnen hebben voor de Afghaanse bevolking.  En ik zie al helemaal niet in - of ik zie het eigenlijk al te goed in - waarom Belgie een "schijn" van bondgenootschap zou willen ophouden.  Is Belgie een echte Westerse "bondgenoot", of is het een 'zogenaamde bondgenoot' gelijk Pakistan?   

3) Het is natuurlijk altijd gemakkelijker van anderen te blameren wanneer er grote problemen in de wereld moeten aangepakt worden, vooral om toch maar zelf niets te moeten doen en van aan de zijlijnen te kunnen staan schimpen. 

4) De militaire interventie van de navo werd "ingeschakeld in een stappenplan naar een duurzame politieke regeling".  Zij werd voorafgegaan door verschillende politieke conferenties in Bonn (en elders ook).  Eigenlijk heeft het Westen maar 2 serieuse keuzes:

-- Ofwel volgt men een 'humanitaire' weg, die ook de (vermaledijde)  'neo-conservatieve' weg is, i.e. men probeert de Afghanen te helpen van een 'redelijke' overheid te vormen.  Dat gaat een lange en harde inspanning vereisen van het Westen (er is echt niemand anders in de wereld die simultaan humanitaire en egoistische motivaties zal aanhouden), en dat vereist allereerst dat men 'veiligheid' kan brengen (en dus de Taliban militair kan 'bezweren' of verslaan).  De enige echte hoop van deze weg verloopt via het nieuwe Afghaanse leger, maar dat vereist tijd (en dus ruggegraat van de 'westerlingen', inclusief de Belgen).

-- Ofwel volgt men de klassieke weg van het 'realisme' in de geopolitiek.  Men wast zijn handen in onschuld, gelijk Pontius Pilatus, en trekt zich niets verder aan van het lot van de Afghanen.  Een 'nieuw' Taliban regime komt terug. De heer Elst zal dan geen schampere stukjes meer kunnen schrijven over "zegebulletins", maar dat betekent helemaal niet dat het aantal "slachtoffers" zou verminderen. Het betekent enkel dat we ze niet zo goed meer zullen kunnen zien. EN - en dat is een belangrijk verder gevolg van deze 'weg' - de externe gevolgen van een nieuw ongestoorde thuisbasis voor het terrorisme van het radikale islamisme zullen zich spoedig terug manifesteren.  Het logische gevolg van deze keuze van de weg van het 'realisme' zal uiteindelijk zijn dat men zware kosten van buitenaf zal moeten opleggen.  Dus,in plaats van voor 'democratie' (met zware Afghaanse trekjes) te vechten, zal men met maatregelen van het genre 'Enola Gay' moeten afkomen (hoog in de lucht en met "monter levensgevoel"). 

Dat is de echte keuze die het Westen heeft. Er is geen andere voor het Westen.  Free-riders gelijk den Belgique zullen er zich wel een andere weten te verzinnen.  Precies daarom zijn het free-riders. Maar, zij ondermijnen wel het Westen, en dus op termijn ook 'humanitaire' consideraties in de geopolitiek.

@ marcfrans

Submitted by traveller on Tue, 2008-09-09 20:57.

Niettegenstaande de toon van Dr. Elst heeft hij toch gelijk.
Hij richt zich aan "kameraad" Pieter maar in werkelijkheid aan het westen.
De splitsing van Afghanistan heb ik al jaren geleden voorspeld, maar Pakistan wil er niet van horen. Dat is trouwens ook de reden van het dubbel spel dat Pakistan speelt. Als Afghanistan splitst verliest Pakistan NWFP en wordt Baluchistan onafhankelijk, en daarbij worden de grote gasreserves van Baluchistan uit Pakistan gehaald plus nog een paar andere goodies. De huidige situatie kan echter niet blijven duren. De Uzbeken vechten voor hun grote, weinig producerende gas-en olievelden rond Mazhar-I-Sharif. Dostum negotieert al jaren met de russen om de gas export via de russische pijplijnen te mogen doen. De voorwaarden van de russen zijn nog altijd "unacceptable".
De Iraniers zouden Herat en omgeving onmiddellijk opnemen maar daar is de warlord van Herat, Ismaël, niet voor te vinden.
De Tadjikis zouden onmiddellijk Pansher willen aansluiten bij Tadjikistan, maar de minerale rijkdommen zijn enorm in Pansher en dus willen de Afghanen dat ook niet verliezen.
Het enige volk in Afghanistan dat weinig of geen bodemschatten op zijn grondgebied heeft zijn de pathanen, de meerderheid. Ze zien de splitsing dus helemaal niet zitten. Ondertussen gebeurt er niets en draait de economie op heroine en hashish.
Pakistan wil duidelijk ook geen scheiding maar Iran, Uzbekistan en Tadjikistan wel.
Gevolg: blijvende oorlog tot ze toch splitsen en dat wordt zeer gevaarlijk voor Pakistan zonder Baluchistan en NWFP. Alleen Punjab en Sindh zonder natuurlijke rijkdommen wordt heel zwaar. India zou het natuurlijk zeer graag zien en Dr. Elst waarschijnlijk ook kan ik me zo voorstellen.
Niettegenstaande mijn sympathie voor Pakistan zie ik ook geen andere mogelijkheid.

@Dr Elst #2

Submitted by peter vanderheyden on Tue, 2008-09-09 14:26.

Sta mij toe te zeggen dat uw pleidooi lichtjes links aanvoelt. Toch enkele opmerkingen:

 

1) De zorg van de heer De Crem is natuurlijk niet de Afghaanse bevolking, noch het moslimterrorisme. Zijn zorg is voldoende op de lijn van Washington zitten, zodat de schijn van de het Navo Bondgenootschap voldoende hoog kan worden gehouden. De rest ligt volledig buiten zijn macht. Strategie wordt elders beslist. Als we met het sturen van wat vliegtuigen de Amerikaanse paraplu veilig kunnen stellen (ik zeg wel "als") dan lijkt mij dat een verstandige investering.

 

2) Het splitsen van landen hebben we na de eerste wereld oorlog afgeleerd. (Hoewel Kosovo een pijnlijk barstje in de strategie was, eentje dat onlangs zijn gevolgen in Georgië heeft gekend.) Er was ooit een Waals humorist die declameerde "Si on veut diviser le monde en deux, il y a toujours ce troisième parti" De enige manier om landen te splitsen of grenzen te verschuiven is die van Stalin: Massa deportaties. Er bestaan enkel etnisch zuivere grenzen daar waar massadeportaties of gewelddadig afgedwongen assimilaties hebben plaatsgevonden. Of de Grens moest een voldoende brede zee of oceaan betreffen.   

 

3) Voor het overige valt er weinig af te dingen op uw analyse. Allen de aangeschrevene is fout. Probeer het eens bij George Bush, McCain en Obama.

 

 

@ Dr. Elst

Submitted by traveller on Tue, 2008-09-09 13:24.

Weer een schot in de roos.

Reken er echter niet te veel op dat onze groooote lichten zoiets voor elkaar krijgen.

Ze krijgen het in België nog niet voor elkaar.

Verder is er nog een klein probleempje: de drug maffia.

Maar U hebt 100% gelijk, het is de enige oplossing.