Guy Vrhfstdt voert graag het hoge woord op Europese bijeenkomsten. Er zit echter een smet op Guy’s blazoen. Hij beseft zeer goed dat zijn collega’s weten dat, ondanks al zijn hoogbevlogen eurofiele gepraat, België de Europese grondwet nog steeds niet heeft geratificeerd. In tegenstelling tot Nederland en Frankrijk, die de grondwet aan een referendum onderwierpen, zal de ratificatie bij ons het gevolg worden van een stemming door parlementsleden. Hoewel Vrhfstdt in zijn Burgermanifesten destijds een lans brak voor referenda, durft hij over de EU-grondwet geen referendum aan. Hij weet dat het “gevaar” groot is dat de Vlamingen en de Walen, net zoals hun taalgenoten in Nederland en Frankrijk, het Europese gedrocht om diverse redenen niet lusten.

Ratificering van een internationaal verdrag door het parlement vereist in het federale België echter dat dit verdrag eveneens goedgekeurd wordt door elk van de regionale parlementen. Hier wringt het schoentje. Het federale parlement (Kamer én Senaat) en op één na alle deelparlementen hebben de EU-Grondwet reeds goedgekeurd. De éne uitzondering is het Vlaams Parlement, dat de zaak tot dusver op de lange baan schoof. Zolang Vlaanderen niet ratificeert, kan ook België niet ratificeren.

Op 17 januari spreekt Vrhfstdt voor het prestigieuze Center for Strategic and International Studies (CSIS) in Washington over zijn concept voor een “verenigde staten van Europa.” We gaan ervoor zorgen dat men de bevlogen Belg daar de vraag voorlegt waarom zijn eigen België die o zo fantastische EU-grondwet nog altijd niet geratificeerd heeft.

In zijn sop

Vrhfstdt oefent reeds geruime tijd druk uit op het Vlaams Parlement om vaart te zetten achter de ratificatie. Zijn probleem is echter dat het Vlaams Belang de grootste fractie is in het Vlaams Parlement. Die partij is gekant tegen de EU-grondwet. CD&V, de tweede grootste fractie, is voorstander van ratificatie, maar liet Vrhfstdt tot eind vorig jaar in zijn sop gaar koken om aldus duidelijk te maken wie in Vlaanderen de baas is: CD&V, en niet VLD.

Omdat CD&V echter ook Europa ter wille wil zijn, komt het zeer binnenkort alsnog tot een stemming over de Europese Grondwet in het Vlaams Parlement. Dan kan ook België ratificeren, waardoor er opnieuw een land bijkomt dat de EU-Grondwet aanvaardt en waardoor in Europa de druk toeneemt om de negatieve referenda in Frankrijk en Nederland gewoon te negeren en het EU-project op weg naar een Europese superstaat – een Groot-België – voort te zetten.

Vlaanderen laat daardoor een unieke kans liggen. Indien CD&V de grondwet gewoon blijft uitstellen (net zoals alle andere landen in Europa de zaak tot 2007 voor zich uitschuiven), kan België niet ratificeren. Dat zou voor Vrhfstdt een enorme blamage zijn, die deze leugenaar overigens meer dan verdient. Reken maar dat ze het bij het CSIS onthouden als Verhofstadt daar komt vertellen dat België “heel binnenkort zal ratificeren,” en het gebeurt niet.

Grootsheid

Indien Vlaanderen de EU-grondwet keldert door tegen te stemmen, zal het zich, zowel Europees als internationaal, profileren als de staat die de EU-grondwet de finale doodsteek geeft. Voor het eerst in zijn geschiedenis zal Vlaanderen dan machtspolitiek bedrijven. Het zal zich als staat profileren – een staat die sterker is dan België en die aan België zijn wil oplegt: iets wat het in 176 jaar nog nooit heeft gedaan. Voor het eerst zal Vlaanderen groots zijn.

Daarenboven zullen de eurosceptische Britten, evenals alle andere vrijheidslievende Europeanen, bij Vlaanderen in het krijt komen staan. Door tegen te stemmen zal Vlaanderen immers de democratie in Europa redden. Volgens de regels van het democratische spel zou de Europese Grondwet momenteel reeds goed en wel dood moeten zijn, maar de eurocraten willen de uitspraak van Fransen en Nederlanders gewoon naast zich neerleggen. Indien België, als derde van de oorspronkelijke zes EU-leden, niet ratificeert, kan de ondemocratische eurocratie niet anders dan erkennen dat het monsterlijke gedrocht finaal dood is, en dit omwille van de slag die de Vlamingen het toebrachten. Zij maken dan het werk van de Fransen en de Nederlanders af.

Staatsman

Dit is voor N-VA een historische kans, één zoals politici er in hun hele leven maar één krijgen. Omdat CD&V in een kartel zit met N-VA, en omdat deze laatste partij in de persoon van Geert Bourgeois de Vlaamse minister van Buitenlandse Aangelegenheden levert, bevindt N-VA zich in de positie dat deze partij – en niet het rivaliserende Vlaams Belang – de pluim van de Vlaamse zege op zijn hoed kan steken. Het enige wat N-VA moet doen, is zich tegen de EU-grondwet uitspreken. Indien Bourgeois dit doet, wordt hij de volgende spreker bij het CSIC. Welke politicus laat zo’n kans liggen? Bourgeois, helaas.

Hij liet onlangs bij monde van zijn adviseur Dirk Rochtus op de bijeenkomst van het OVV weten dat hij voorstander van de Europese Grondwet is omdat die “de autonomie van de regio’s erkent”. Deze houding bewijst de typische Vlaamse onvolwassenheid, de misselijk makende kneuterigheid die zovele Vlaamse politici kenmerkt.

Indien N-VA werkelijk een secessionistische partij was, dan zou het statuut van de regio’s N-VA geen zorg mogen zijn. De ambitie is dan immers niet om van Vlaanderen een Europese regio te maken, maar wel een volwaardige EU-lidstaat. Wat kan het ons schelen welke bevoegdheid de Europese Grondwet aan de regio’s van een onafhankelijke lidstaat Vlaanderen (de Kempen of het Meetjesland) geeft? Als staat moet Vlaanderen de belangen van staten verdedigen, niet die van regio’s. Wie een staat wil worden, moet zich als staat gedragen.

Indien N-VA de EU-Grondwet goedkeurt, ontmaskeren Bourgeois en De Wever zich als even grote leugenaars als Vrhfstdt. De koninklijke baronstitel ligt dan vroeg of laat klaar. Ze redden België, maar verdoemen Vlaanderen.