April, Abortusmaand

From the desk of Paul Belien on Mon, 2006-04-17 09:53

April is abortusmaand in de Lage Landen. Op 4 april was het 16 jaar geleden dat België abortus legaliseerde. Op 28 april zal het 25 jaar geleden zijn dat Nederland zwangerschapsafbreking toeliet.

Het aantal abortussen in België bedraagt officieel zo’n 16.000 per jaar. Dat is het aantal dat officieel aangegeven wordt bij de evaluatiecommissie. Nochtans weet iedereen dat het werkelijke cijfer veel hoger ligt. De voorzitter van de evaluatiecommissie gaf dat enkele jaren geleden ook toe. Minimum 20.000 is dan ook een realistische (en vermoedelijk zelfs lage) schatting van het aantal abortussen elk jaar in ons land.

Sinds enkele jaren wordt abortus volledig door het ziekenfonds terugbetaald. Het is een ijzeren wet dat er een overconsumptie is van alles wat van overheidswege gesubsidieerd wordt. Daarom bestaat er geen twijfel over dat zonder legalisatie én terugbetaling het aantal zwangerschapsafbrekingen heel wat lager zou liggen dan vandaag. Het is een ijzeren wet dat het subsidiëren van een product altijd tot een overconsumptie van dit product leidt. De overheid is dan ook rechtstreeks verantwoordelijk voor een deel van de gepleegde abortussen en van het kindertekort dat daaruit voortvloeit.

Doodsvonnis

In Nederland raamt men het aantal abortussen op gemiddeld zo’n 35.000 per jaar. Dit betekent dat dit land in de voorbije kwarteeuw ongeveer 875.000 landgenootjes doodde in de moederschoot. Nederland werd er niet minder vol op. De lege plaatsen werden opgevuld door Turkse en Noordafrikaanse migranten. Het is geen toeval dat men dit in het straatbeeld vooral ziet bij de bevolking onder 25 jaar. De kinderen die men 25 jaar lang aborteerde zijn immers overwegend autochtonen.

Zonder abortus zou België in 2010 400.000 Vlamingen en Walen méér hebben. Herman Van Rompuy waarschuwde vorige week in Knack dat vanaf 2010 “de beroepsbevolking in België spectaculair daalt.” “Het is van wezenlijk belang dat de politiek nu de juiste analyses maakt en daar de nodige conclusies aan verbindt. Want over tien jaar is het te laat,” aldus Van Rompuy. De situatie is dramatischer dan Van Rompuy ze schetst. Het zal niet te laat zijn, het is al lang te laat.

Het is ironisch dat dezelfde Van Rompuy, die vandaag de noodklok luidt, CVP-voorzitter was toen in april 1990 de ministers van zijn partij hun handtekening onder de abortuswet zetten. Zonder abortus zou de beroepsbevolking vanaf 2010 jaarlijks met 20.000 mensen toenemen. De noodsituatie van 2010 is het gevolg van het feit dat politici, zoals Van Rompuy, in 1990 verzuimden de juiste analyses te maken en de daar de nodige conclusies aan te verbinden.

Oplossing

Van Rompuy zegt dat we de economische gevolgen van het dramatische demografische tekort slechts “op twee manieren kunnen oplossen: ofwel door de mensen langer te laten werken, ofwel door nieuwe migratiestromen.”

Er is een derde mogelijkheid: abortus verbieden. Maar die oplossing krijgt Van Rompuy niet over zijn lippen. Ook Mark Eyskens heeft het er steeds over dat er dringend meer immigranten moeten komen om het demografische gat te vullen. De handtekening van Eyskens (een politicus die anderen het recht ontzegt om zich “christen” te noemen) prijkt onder de wet van 1990 die het demografische gat vergrootte.

Abortus is een zodanig groot taboe dat niet gezegd mag worden wat het werkelijk is: moord. Van wie dit toch doet zegt men dat hij overdrijft. Het stadium van de foetus is echter een stadium van ons aller menselijk leven, net zoals de vogel ooit ei was. Beschermde vogelsoorten, zoals de fuut, mogen niet gedood worden. Niemand vindt het abnormaal dat ook de vernietiging van de eieren van de fuut onder dit verbod valt. Stel je voor dat iemand zou argumenteren dat zo’n verbod onzin is omdat een beschermde vogel pas een beschermde vogel wordt op het moment dat hij uit zijn ei komt, en dat bijgevolg alle eieren van beschermde soorten ongestraft vernield mogen worden. Dergelijke onzinnige redenering houden de verdedigers van abortus erop na wanneer het over mensen gaat. Daarom worden ze boos wanneer we abortus moord noemen.

Gemakkelijker

Sinds vijf (van de negen) rechters van het Amerikaanse Hooggerechtshof in 1973 afkondigden dat abortus een grondwettelijk recht is, werden in de VS jaarlijks 1.5 miljoen kinderen geaborteerd. Dit betekent dat er sinds 1973 49,5 miljoen Amerikanen zijn vermoord. Amerika mist bijgevolg bijna 50 miljoen burgers onder 33 jaar.

Er is nog hoop voor Amerika omdat een meerderheid van de Amerikaanse bevolking en de Amerikaanse politici al die tijd is blijven weigeren om abortus “normaal” te vinden. Omdat opperrechters van het hooggerechtshof voor het leven worden benoemd, duurde het 33 jaar alvorens de gelegenheid zich voordeed om de balans in het Hooggerechtshof te doen doorslaan naar het kamp van het leven. Het ziet ernaar uit dat abortus straks in de VS sterk beperkt zal worden.

Maar hoeveel hoop is er voor West-Europa? Hier werden de moordwetten door democratische meerderheden in het parlement gestemd. Anders dan in Amerika laten de verdedigers van het leven zich niet horen. Niemand durft hier te verklaren dat abortus moet afgeschaft worden. Zelfs de christen-democraten vinden het politiek gemakkelijker om de mensen te melden dat ze tot hun 75 zullen moeten voortwerken of dat er nog meer migranten moeten binnenkomen dan dat abortus verboden moet worden. Vandaar dat er volgens Van Rompuy “twee oplossingen” zijn, geen drie.

Schuld

Onze bewindslieden zwijgen over abortus omdat ze geen schuld willen bekennen voor de politieke kortzichtigheid waarmee ze destijds abortus legaliseerden. De beslissing om jaarlijks 20.000 mensen nog voor hun geboorte te laten elimineren werd genomen in dezelfde periode waarin men de staatsschuld uit de hand liet lopen. Vandaag gaapt daardoor een jaarlijks aangroeiend demografische gat van 20.000 creatieve mensen. Elke politieke verantwoordelijke, ook de meest vrijzinnige, zou daarop afgerekend moeten worden.

De generatie van Eyskens, Tobback, Dehaene, Verhofstadt, kortom alle politici die in 1990 abortus stemden of ondertekenden, zou het recht moeten verliezen om ooit pensioen te mogen trekken en zou verplicht moeten worden om zelf tussen de migranten te gaan wonen. Dan zullen ze weten welke misdaad ze begingen door ons te beroven van duizenden kinderen per jaar.

Invloed van abortus op het misdaadcijfer

Submitted by lieven on Wed, 2006-04-19 12:07.

Er is redelijk wat statistisch bewijs dat abortus de misdaadcijfers naar beneden haalt. Zie het boek Freakonomics (een uittreksel is te lezen op http://www.freakonomics.com/ch4.php). Dus of de totale impact van die 20000 hypothetische extra burgers positief zou zijn geweest is de vraag.

Maar ik vind het een vreemd argument van Mr. Belien. Het is redelijk van tegen abortus te zijn als men gelooft dat een foetus de status van een volwaardig menselijk wezen is. Maar tegen abortus argumenteren omwille van economische motieven brengt ons vrij dicht bij een socialistische visie waarin mensen die niet nuttig zijn voor de staat mogen opgeruimd worden.

@Paul Belien; ik wil graag

Submitted by Michaël Bauwens on Tue, 2006-04-18 02:45.

@Paul Beliën; ik wil graag dezelfde vraag herhalen als van Johan B, aangezien je er niet echt een antwoord op hebt gegeven. Indien de staat abortus niet zou financieren, zou je dan wél voor de legalisering van abortus zijn? Natuurlijk is de staat koud en immoreel, dat hoort ook zo te zijn, en jij hebt alle recht om abortus verwerpelijk te vinden, maar de vraag is of je dat moreel oordeel via de wet dwingend wil opleggen.

Wat de financiële kant van de zaak betreft denk ik dat die abortus er niet veel toe doet, en migratie evenmin. Het enige dat zuiver economisch gezien van belang is is de gemiddelde productiviteit per actief lid van de bevolking, en het percentage leden van de bevolking dat economisch actief is.

Om het probleem van de vergrijzing op te vangen kan je dus twee dingen doen;
1) de gemiddelde productiviteit omhoog halen
2) het aantal mensen dat actief is (of blijft) verhogen

1) kan je realiseren door het aantal mensen in overheidsdienst - waarvan je de economische productiviteit onmogelijk kan meten maar die naar alle waarschijnlijkheid zeer laag is - drastisch te reduceren
2) kan je realiseren door a) de mensen die nu aan het werk zijn lànger aan het werk te houden, b) door meer mensen die niét werken aan het werken te zetten, c) door meer jonge (ergo actieve) mensen te hebben
2a) doe je met een generatiepact
2b) doe je door de sociale zekerheid af te bouwen of toch drastisch te hervormen of af te slanken
2c) doe je door migratie (als die al economisch voordelig is) te promoten of door de abortuswet af te schaffen

Wat doet de regering? Niet 1 en 2b, maar 2a en 2c. U ziet het, de privileges van de mensen in overheidsdienst én van steuntrekkers worden ongemoeid gelaten, en arbeiders en zelfstandigen - die nog de nodige arbeidsethos hebben om niet alleen te werken, maar om ook economisch relevant werk te verrichten - betalen het gelag.

Foute onderstelling

Submitted by yupie on Tue, 2006-04-18 01:03.

@Paul,

ik vrees dat er nog een andere denkfout of beter foute onderstelling gebruikt is, nl. dat - gegeven de huidige wetgeving - alle geaborteerden anders evenzeer zouden verwekt zijn tot brave belastingsbetalers. Immers, een belangrijk aantal daarvan is wellicht precies verwekt in een sfeer van "gebeurt er een ongelukje, dan kunnen we nog altijd aan die noodrem trekken". Bij afwezigheid van de wetgeving terzake, zou men wellicht sowieso voorzichtiger geweest zijn.

Eén belangrijke vraag...

Submitted by A.N. on Mon, 2006-04-17 12:28.

In een perfecte wereld zouden de 20.000 geaborteerde foetussen later 20.000 belastingsbetalers worden voor onze pensioenen. Maar hoe groot is het aandeel ongehuwde tieners en kansarmen bij deze abortussen (met andere woorden mensen die hun kinderen in een spiraal van armoede zouden trekken)?

Het is misschien onethisch van mij om nu de financiële kaart te trekken als hoofdargument voor een abortuslegalisering, maar ik zie duidelijk dat Paul hier hetzelfde doet in de tegenovergestelde richting.

Of de staat al dan niet

Submitted by Paul Belien on Mon, 2006-04-17 15:46.

Of de staat al dan niet tegen iets is, laat mij koud. De staat is een koud en immoreel monster. Zelf ben ik uiteraard tegen abortus. Het is niet omdat de staat een immoreel monster is, dat de mens een immoreel monster mag zijn. Hetzelfde geldt ivm futen en andere diersoorten die hun eieren en/of jongen doden. Het is niet omdat de fuut zijn eieren mag vernietigen en eventueel zelfs zijn jongen doden, dat de mens het mag.
Ik heb het in dit artikel over politici en hun verantwoordelijkheid voor de staatshuishouding, want daarover had Herman Van Rompuy het ook. En bijgevolg trekken we een financiële kaart. Het argument dat sommige mensen, als we ze geboren laten worden, zullen opgroeien tot kansarmen die hun kinderen in een spiraal van armoede trekken, overtuigt mij niet. Er zullen hier en daar wel zo'n gevallen zijn, maar het is vooral de staat die de mensen in een spiraal van armoede trekt.

En voor het overige ben ik van mening dat kardinaal Danneel een lafaard is.

Abortusverbod

Submitted by Johan B on Wed, 2006-04-19 19:41.

@Paul Belien:
Als ik je goed begrijp, dan ben je voorstander van een door de staat opgelegd abortusverbod.
Verbeter me als ik verkeerd ben want wat volgt is dan niet van toepassing.

Als je voor een verbod op abortus bent dan heb je ons vorig jaar ten onrechte de indruk gegeven dat je er tegen was. Je zei toen dat de staat zich niet mag bemoeien met economie en ethiek. Maar nu pleit je ervoor dat vrouwen die een abortus willen laten uitvoeren door de staat moeten gedwongen worden hiervan af te zien met als doel het economische probleem van de vergrijzing op te lossen. Waar je in november nog zei dat de staat zich daarmee niet mag bemoeien zeg je nu dat de staat er zich wél mee moet bemoeien.

Met je commentaren van destijds ben je hoog gestegen in mijn waardering. Vandaag ben je zeer diep gezakt omdat je niet alleen voorstander blijkt te zijn van social engineering maar ook omdat je er niet zwart op wit voor durft uit te komen.

Verder is je economische argument bijzonder zwak. Abortusverbod zal leiden tot illegale abortussen (in het buitenland, clandestien, enz.) en alleen de kansarmen zullen niet in staat zijn aan dat verbod te ontsnappen waardoor het abortusverbod alleen een surplus aan kansarme kinderen zal opleveren.

En wat je vacuum drogreden betreft wil ik er nog even op wijzen dat bij migranten het abortuscijfer naar verhouding drie tot tien keer zo hoog is als bij autochtonen. Dit is trouwens de reden waarom de abortuscijfers nog steeds stijgen.

staat en abortus

Submitted by Paul Belien on Wed, 2006-04-19 20:26.

Ik vind dat vrouwen (en koppels) die abortus plegen geen recht hebben op pensioenen die door de staat mede gefinancierd worden met geld afkomstig van de kinderen van anderen. Een concreet voorbeeld dat ik ooit al eens eerder gaf. Mevrouw Boudewijns heeft twee kleine kinderen en er is een derde op komst. Indien ze dit derde kind wil houden, zal ze haar kans op carrière moeten opgeven. Ze besluit het kind te houden, met gevolg dat het gezin een financieel offer brengt. Haar buurvrouw, mevrouw Michielsens, bevindt zich in dezelfde situatie, maar kiest voor de carrière, met als gevolg een loonsverhoging en, later, een hoger pensioen dan mevrouw Boudewijns.

In ons huidige, door de staat opgelegde pensioensysteem, zal het kind dat mevrouw Boudewijns ter wereld bracht en waarvoor zij een reëel financieel offer bracht, later het hogere pensioen van mevrouw Michielsens moeten betalen. Is dat rechtvaardig?

Ik vind dat de kinderen van mevrouw Boudewijns het recht moeten hebben om hun belastinggeld later aan de noden van hun bejaarde moeder te besteden, en dat zij elke euro die zij aan de voorzieningen van hun eigen moeder besteden, moeten mogen aftrekken van de bijdragen die zij moeten leveren aan het pensioen van mevrouw Michielsens. Deze mevrouw heeft door haar hogere loon immers zelf in haar latere noden kunnen voorzien, terwijl mevrouw Boudewijns dat niet kon.

(vervolgt)

staat en abortus 2

Submitted by Paul Belien on Wed, 2006-04-19 20:32.

(vervolg)

In onze samenleving bestaat er geen consensus meer over ethiek, met als gevolg dat afschuwelijke daden, zoals kindermoord in de moederschoot, legaal geworden zijn. Het gevolg van een samenleving zonder ethische consensus is dat het "ieder voor zich" is. Dit betekent dat mevrouw Michielsens zelf maar voor haar toekomstige noden moet zorgen, net zoals mevrouw Boudewijns, die hiervoor wellicht op haar eigen, goed opgevoede kinderen kan rekenen.

Ik leg me erbij neer dat de staat mensen die immoreel zijn (en dus abortus plegen) niet kan verhinderen dit te doen, maar persoonlijk voel ik voor dergelijke staat geen enkele loyauteit. Daarom wil ik er ook niet aan meebetalen. Vandaar dat ik de staat zo minimaal en beperkt mogelijk wil. Met MIJN geld en dat van mijn kinderen, geen abortus en geen voordelen voor mensen die aborteerden. Vandaag dwingt de staat mij echter om mee te betalen aan immoraliteit. Vandaag dwingt de staat mijn kinderen mee te betalen aan de toekomstige noden van diegenen die bewust hun eigen kinderen hebben uitgeroeid.

Daarom ook zou ik graag kunnen kiezen voor een ziekteverzekering waarin ik vrij mag kiezen waarvoor ik mij verzeker en waarvoor niet. Ik wil niet moeten meebetalen aan abortus, noch aan de behandeling van bv aids bij mensen die dit aan zichzelf te wijten hebben of longkanker bij zware rokers of hersenbeschading bij druggebruikers. Ieder drage de verantwoordelijkheid voor zijn eigen daden, en ik wens alleen solidair te zijn met diegenen met wie ik solidair wil zijn (wel bijvoorbeeld met wie ongewild kinderloos bleef, maar niet met diegenen die abortus pleegden). Ik wens niet dat ik, noch mijn kinderen, ook maar enige intergenerationele solidariteit moeten opbrengen met mensen die hun eigen kinderen hebben vermoord.

Als ik jou het recht gun abortus te plegen, gun mij dan het recht jou uit te sluiten van enige solidariteit van mijnentwege waarop je later beroep zou willen doen. Zoals gezegd: in een immorele staat (en niet ik heb die gewild, maar jullie) is het ieder voor zich.

Ik pleit er dus niet voor dat de staat JOU verbiedt abortus te plegen indien jij dat wil. Ik pleit er wel voor dat IK in een dergelijke staat geen enkele verantwoordelijkheid voor jouw daad en de gevolgen daarvan moet dragen indien ik dat niet wil.

Waarom dan die straf?

Submitted by Johan B on Thu, 2006-04-20 19:44.

"Ik pleit er dus niet voor dat de staat JOU verbiedt abortus te plegen indien jij dat wil."

OK, maar waarom wil je dan "alle politici die in 1990 abortus stemden of ondertekenden" straffen? Je wil ze hun pensioen afnemen en hen verplichten tussen de migranten te gaan wonen. Toch hebben zij met de legalisatie van abortus een einde gesteld aan een toestand waar jij nu van zegt dat je ertegen bent.
Je wil niet dat de staat mij verbiedt abortus te plegen. Welnu, aan dat verbod is in 1990 een einde gekomen. En daar hebben die politici voor gezorgd. Leg nu eens uit waarom zij net daarvoor moeten gestraft worden.

"Ik pleit er wel voor dat IK in een dergelijke staat geen enkele verantwoordelijkheid voor jouw daad en de gevolgen daarvan moet dragen indien ik dat niet wil."

Akkoord, maar dan moet je niet pleiten voor het straffen van die politici, maar voor het overstappen van een repartitiestelsel op een kapitalisatiestelsel. En als die politici dat niet willen kan je hen daarop afrekenen, maar niet op het verminderen van een staatsdwang waarvan je beweert ertegen te zijn.

Staat en abortus

Submitted by Toon Autoch on Wed, 2006-04-19 22:17.

Ik kan Paul bijtreden in het feit dat solidariteit vrijwillig moet gebeuren, anders is solidariteit geen solidariteit. De staat moeit zich in alles wat ook maar mogelijk is en we zien dan ook dat we compleet vastlopen. Elke bijkomende inmenging heeft consequenties op domeinen waarvan met het niet verwacht en daarop moet er weer corrigerend ingegrepen worden enz. Bijgevolg moet de staat zich dan ook bezig houden met het strikte minimum. In plaats van te zoeken naar 'meer' zou het politici sieren als ze zouden streven naar 'minder'. Maar minder is ook minder macht, zoals Paul opmerkt. De staat moet dan ook minimaal solidariteit organiseren. Burgers moeten dit uit vrije overtuiging doen. In een samenleving waar de brurgers een ethische reflex hebben, zal deze solidariteit voldoende functioneren. Een samenleving die de ethische reflex verliest, zal de solidariteit verliezen. Nu echter probeert men op een ethische puinhoop, de solidariteit op kunstmatige wijze te onderhouden waardoor er bij burgers frustraties allerlei onstaan en waarbij alles complexer en chaotischer wordt. En het zal er niet op verbeteren.

staat en abortus 3

Submitted by Paul Belien on Wed, 2006-04-19 21:00.

(vervolg)

Ik ben voorstander van een staat waar mensen vrijwillig toe toetreden en ook het recht hebben om, zoals Vrhfstdt ooit in zijn burgermanifesten schreef, "uit de staat te treden" (=secessie). Indien dit mogelijk was zou ik toetreden tot een christelijk-geInspireerde staat, die abortus niet zou toelaten. Jij zou echter uit die staat mogen treden, maar moet dan ook geen rechten meer laten gelden op voorrechten die de leden van deze staat wel genieten.

Ik besef dat de staat vanzelf altijd zijn macht zal proberen te vergroten omdat iedereen erop uit is zich zoveel mogelijk gunsten toe te laten kennen op kosten van een ander. Daarom is het recht op secessie een veel grotere garantie voor de vrijheid dan de democratie. Secessie laat ons toe om te breken met een staat, zelfs een democratische staat, die ons verplicht om deelgenoot te worden (zelfs passieve deelgenoot) van zaken die wij immoreel achten.

secessie

Submitted by peter vanderheyden on Thu, 2006-04-20 10:52.

Een uiterst interessant voorstel van PB. (secessie) Maar is het ook werkbaar? Om te beginnen zullen we de koppeling van een staat aan een territorium moeten opgeven. Dat zou betekenen dat op hetzelfde grondgebied van Vlaanderen er een socialistische, liberale, verschillende christelijke en zelfs moslimstaat zou ontstaan. Ieder met eigen wetgeving, rechtbanken, sociale zekerheid… Een beetje zoals het familierecht nu is georganiseerd in moslimstaten. Maar hoe wordt bepaald wie wel of niet mag toetreden? En krijgen we dan geen “burgerschap” à la carte, zoals nu ook ongelovigen hun kinderen naar katholieke scholen sturen omdat het onderwijs daar beter is?

Ik zie niet in waarom het

Submitted by Michaël Bauwens on Thu, 2006-04-20 12:15.

Ik zie niet in waarom het recht op secessie zou betekenen dat de link tussen staat en territorium zou moeten worden doorgeknipt.
Uw voorstel lijkt verwant te zijn aan de FOCJ (Functional Overlapping Competing Jurisdictions) zoals die bv. door Bruno Frey zijn voorgesteld, maar dat houdt niet noodzakelijk een verband met het recht op secessie.

kleine, flexibele staten

Submitted by Paul Belien on Thu, 2006-04-20 13:19.

De band tussen staat en territorium kan inderdaad voor een stuk doorgeknipt worden, al hoeft dat niet indien we naar een systeem gaan van een confederale cluster van kleine tot zeer kleine staten.

Dat zou ook een oplossing kunnen zijn voor het probleem Brussel, waarbij men, zodra het tot een splitsing komt van de Vlaamse en de Waalse SZ, de Brusselaars de keuze zou laten te kiezen voor hetzij Vlaanderen, hetzij Wallonië. Het is daarbij geen probleem, zo lijkt het me, dat de ene buur voor het Vlaamse stelsel kiest, en de andere voor het Waalse.

Frey's FOJC lijken daar inderdaad op. Het is ook geen toeval dat Frey een Zwitser is en aan een Zwitserse universiteit doceert. In Zwitserland is de basis-politieke eenheid de "landesgemeinde." Men is door geboorte lid van een landesgemeinde, hetgeen een aantal rechten met zich meebrengt, zelfs als men naar elders verhuist. Zo heeft men het recht om in zijn landesgemeinde te stemmen en er een huis te bouwen. Men heeft dat recht niet automatisch in een andere gemeente, tenzij men er door de gemeenteleden als lid wordt in opgenomen. Sommige Zwitsers zijn daardoor lid van twee of meer landesgemeindes.
Vaak bestaan die uit territoriale enclaves, zoals Baarle-Hertog en Baarle-Nassau bij ons. Dat lijkt me geen probleem. Ik zou de band tussen staat en territorium wel niet geheel doorknippen, maar toch zo flexibel mogelijk maken: je zou bv kunnen aansluiten bij een andere, naburige, gemeente indien het belastingstelsel of de gemeentelijke dienstverlening aldaar jou beter bevalt. Toen het kanton Jura zich afscheidde van het kanton Bern duurde dat proces meer dan twintig jaar omdat elke gemeente (en vaak waren die zo klein als een gehucht bij ons) mocht stemmen bij welk kanton het wilde horen. De grens tussen beide kantons is daardoor een lappendeken van enclaves en exclaves.

Je zou ook, zoals bij Frey, inzake bevoegdheden flexibel kunnen zijn: bv aansluiten bij het fiscale stelsel van het ene territorium, het SZ-stelsel van een ander, het schoolsysteem van nog een ander, enz. Je kan dat niet volledig doortrekken, maar ik zou daar toch zo ver mogelijk in gaan. Het veronderstelt wel dat we anders beginnen denken, nl vanuit een mentaliteit die alles zoveel mogelijk wil decentraliseren, eerder dan een mentaliteit waarin we alles willen centraliseren.

Ik kan me volledig achter de

Submitted by Michaël Bauwens on Thu, 2006-04-20 10:10.

Ik kan me volledig achter de (uitgebreide) reactie van Paul Beliën scharen. In een staat zonder recht op secessie en zonder democratie (zoals nagenoeg alle staten zijn) is een consequent libertarisme de enige moreel verantwoorde houding - als je gedwongen met iemand moet samenleven en/of geen zeggenschap hebt over de regels die in dat huis gelden is de beste oplossing dat je elkaar zo veel mogelijk met rust laat en dat er zo weinig mogelijk regels zijn. Met recht op secessie én een radicale democratie kunnen er talloze (kleinere) staten ontstaan die duidelijk geïnspireerd zullen zijn - hetzij christelijk, socialistisch, islamitisch, materialistisch, libertarisch of wat dan ook.

Ben je van mening veranderd, Paul?

Submitted by Johan B on Mon, 2006-04-17 11:49.

@Paul Belien:
In november vorig jaar schreef je in deze comment: "Ik heb nooit gezegd dat de staat tegen abortus moet zijn, maar wel dat de staat geen abortussen mag financieren, noch abortus mag promoten via campagnes tegen tienerzwangerschappen, noch organisaties mag subsidiëren die abortus promoten."

Wat is het nu? Ben je voor een verbod op abortus of niet?
Als je alleen tegen de financiering en de promotie van abortus bent, dan moet je de politici daarop afrekenen en niet op de legalisering zelf.

Als het de bedoeling is om het aantal Turkse en Noord-Afrikaanse migranten verhoudingsgewijs laag te houden dan kan je beter je pijlen richten op het immigratiebeleid.
Om het demografisch probleem op te lossen is een verbod op abortus al helemaal geen oplossing. Abortussen worden dan illegaal uitgevoerd, zoals dat voor de legalisatie al het geval was.

P.S.: je vergelijking met de beschermde vogelsoorten is wel heel erg krom. Het vernietigen van de eieren van de fuut komt overeen met het aborteren van iemands foetus zonder diens toestemming. Legalisatie van abortus laat dat laatste niet toe, dacht ik. En dat de fuut een beschermde vogel is wil niet zeggen dat het voor de fuut verboden is om zijn eigen eieren te vernietigen.