U bent het misschien vergeten, maar 2007 is het jaar waarin Den Haag ten gevolge van global warming zal ontruimd worden, wegens onder water gelopen. Dat werd aangekondigd in The Observer (22 februari 2004) en ondermeer De Morgen (“Pentagon: ‘Klimaat grotere dreiging dan terrorisme’” 23 februari 2004, p.3) nam dat bericht over, paginabreed en bloedserieus. Letterlijk: “het Amerikaanse ministerie van Defensie [verwacht] dramatische klimaatswijzigingen op zeer korte termijn. Vanaf 2005 verwachten de experts een toename van het aantal spectaculaire vloedgolven en een stijging van de zeespiegel waardoor miljoenen mensen getroffen worden. Nog twee jaar verder zouden de stormen en vloedgolven een omvang bereiken die grote delen van Nederland onbewoonbaar zou maken. Den Haag zou onder invloed van die stormen volledig leeglopen [...] 2007: hevige stormen vernielen wereldwijd dijken en andere beschermingssystemen langs de kust. Grote delen van Nederland lopen onder. Steden als Den Haag worden onleefbaar”. Op de voorpagina van DM werd nog gezegd dat de omgeving van Bush het rapport met deze gegevens in de doofpot stopt.

Maar nu is het uur van de waarheid aangebroken: er ligt een spannende klimaatscript klaar voor de komende maanden, en ik wens u allen u veel kijkgenot voor 2007. Alle gekheid op een stokje: het loont de moeite om die onnozelheid van amper drie jaar geleden nog eens te herlezen, al was het maar om de onzalige omvang van het gepleegde mediabedrog onder ogen te zien.

Den Haag zal dit jaar niet onder water lopen, maar dat mag de pret niet drukken. Dagelijks worden wij bestookt met de gekste berichten over uit de hand lopende temperatuurcurves en klimatologische nooddtoestanden, die het nodig maken om nieuwe belastingen te heffen en allerlei internationale instellingen van meer macht en middelen te voorzien. In de regel hebben deze berichten niet zoveel met de échte werkelijkheid te maken, maar zij vormen samen wel een soort virtuele realiteit waarin het bewustzijn van meer en meer tijdgenoten stapsgewijs opgesloten geraakt. Waarschijnlijk bij wijze van kerstgeschenk, leverde The Independent (24 december 2006) een nieuwe bijdrage tot deze ononderbroken stroom van misleiding. Onder de pakkende kop “Disappearing world: global warming claims tropical island”. beschrijft de krant de ondergang van het goede eiland Lohachara Char, opgeslokt door de golven van een oceaan, waarvan het peil door de globale opwarming onbeheersbaar stijgt. Voor de liefhebbers van apokalyptische visioenen volgt hier de aanhef van het ‘bericht’:

“Rising seas, caused by global warming, have for the first time washed an inhabited island off the face of the Earth. The obliteration of Lohachara island, in India's part of the Sundarbans where the Ganges and the Brahmaputra rivers empty into the Bay of Bengal, marks the moment when one of the most apocalyptic predictions of environmentalists and climate scientists has started coming true.
As the seas continue to swell, they will swallow whole island nations, from the Maldives to the Marshall Islands, inundate vast areas of countries from Bangladesh to Egypt, and submerge parts of scores of coastal cities”.

 
Ongeveer 20.000 jaar geleden liep de laatste ijstijd ten einde, en toen stond de zeespiegel ruim honderd meter lager dan tegenwoordig. Dat betekent dat gedurende de laatste tweehonderd eeuwen de zeespiegel steeg met gemiddeld 5 millimeter per jaar. De laatste paar duizend jaar was het niveau quasi stationair. Vanaf het begin van de twintigste eeuw ging de zeespiegel met een ruime 2 mm per jaar naar omhoog, en er zijn geen aanwijzingen dat dit tempo versnelt. Hoe is Lohachara Char dan zo plots aan zijn eind gekomen? Het artikel in The Independent zegt hierover niets, maar stelt het voor alsof tijdens de laatste dagen van december 2006 een bewoond eiland is ondergelopen, en dat enkele duizenden bewoners daarbij op de vlucht zijn geslagen.

De werkelijkheid is anders. Nadere lectuur leert dat Lohachara Char momenteel een soort ondergespoelde kleibank is, met een oppervlakte van enkele tientallen hectaren, gelegen in het Indisch deel van de Gangesdelta. Klik hier voor een satellietbeeld: Het grotere eiland ten Noorden is Ghoramara; ten zuidoosten ligt het veel omvangrijkere eiland Sagar. De grens met Bangla Desh ligt een kleine honderd kilometer oostwaarts.

Volgens Indische berichten is het onderlopen van dit voormalige eiland reeds enkele decennia geleden gebeurd. Lohachara Char werd indertijd in gebruik genomen door illegalen uit Bangla Desh die op zoek waren naar land, dat in de dichtbevolkte Gangesdelta uiteraard schaars is. Dat is de verklaring voor het feit, dat mensen gingen wonen op onstabiele en gevaarlijke terreinen, waar dijken geen becherming boden. Hier is een recente verklaring van een betrokkene die twintig jaar geleden het eiland ontvluchtte:

“I went to Lohachara island when I was 12 – in search of land. I and my wife had five bighas of land that we tilled. The sea had been eating away our island with every passing day. And then, one day, it engulfed everything that had remained untouched till then – our home, fields, the cattle… everything.”

 
In de Indische Telegraph (30 oktober 2006) kan men naast de gebruikelijke onzin van door ‘global warming’ veroorzaakte overstromingen ook de nuchtere commentaar vinden van woordvoerder Raha van de regering van de Indiase deelstaat West-Bengalen: “Officials of the Bengal government, however, say the study cannot directly be linked to climate change. Atanu Raha, director of Sundarban Biosphere Reserve, said the islands were getting eroded by oceanic currents, not by rising sea levels. “Erosion and accretion are natural phenomena. Across the world islands submerge and new ones emerge. This is natural,” Raha said. He argued that people displaced by rising sea levels – the envirogees – couldn’t be called refugees in the first place. According to him, most of them are illegal immigrants from Bangladesh who settled on these islands decades ago”.

In dit soort ondiepe alluviale kusten kunnen zo’n eilanden inderdaad gemakkelijk ontstaan, zich verplaatsen, en ook weer verdwijnen. Noorderhaaks, Griend of Waterdunen zijn enkele van de bekendere Nederlandse voorbeelden.

Uiteraard zullen we deze voor de hand liggende overwegingen niet terugvinden in The Independent. Liever wordt beweerd, dat dit eiland zeer recent onder water liep, ten gevolge van ‘global warming’. Nochtans, “Lohachara […] ‘vanished from the map’ two decades ago”.

Zeer waarschijnlijk verdween het eiland stapsgewijs, maar uit de diverse berichten kunnen we in elk geval opmaken dat het proces van onder water lopen en ontvolking reeds vele decennia bezig is. The Independent misleidt dus minstens op de volgende wijzen:

* De krant verzwijgt dat de zee in de golf van Bengalen sneller lijkt te stijgen dan elders, omdat het land zelf wegzinkt. De daling is van de orde van 5 millimeter per jaar (in het oosten van Bangla Desh is dit nog meer), en het effect hiervan is, daar waar sedimentatie niet voor compensatie zorgt, zeker veel groter dan het effect van de daadwerkelijke zeespiegelstijging. The Independent verzwijgt dit eenvoudige feit, om ‘global warming’ als enige en zekere oorzaak te kunnen opvoeren.

* De krant noemt stijging van de zeespiegel door ‘global warming’ zonder de minste reserve de oorzaak van de verdwijning van het eiland, en verzwijgt dat de autoriteiten van West-Bengalen dit tegenspreken en andere mechanismen noemen, zoals bijvoorbeeld erosie (naast het genoemde effect van landdaling).

* De krant gebruikt enkele retorische trucs om de indruk te wekken, dat het eiland plots verdween. Door bijvoorbeeld te schrijven “Until now the Carteret Islands off Papua New Guinea were expected to be the first populated ones to disappear, in about eight years' time, but Lohachara has beaten them to the dubious distinction” wordt de lezer afgesneden van inzicht in de ware toedracht, die erin bestaat dat Lohachara reeds enkele decennia geleden ten onder ging. De verdwijning van het eiland wordt voorgesteld als een recent en onverwacht optredend proces, om een dramatisch effect te creëren.

 
Wat een misleiding eens te meer. Wat een leugens. Wat een gewetenloos, schaamteloos, oeverloos bedrog.