Ik mag me vandaag verheugen in bijna twee volle pagina’s aandacht vanwege De Morgen. U vindt het artikel hieronder. Om dit bij elkaar te klutsen heeft Tom Cochez, de auteur van het werkstuk, een halve minuut telefonisch met mij gesproken. Een tweetal weken geleden belde hij me op met de vraag of ik iets wist over het nakende economisch congres van het Vlaams Belang, dat vandaag in Gent wordt gehouden. Ik zei dat ik hem daarover niets kon zeggen, want dat ik er niets mee te maken had. Met dat antwoord had Cochez genoeg. Over het Center for the New Europe (CNE), Amerikaanse paleo- en neo-conservatieven, Roularta en Pfizer, en alle overige onderwerpen die in het artikel vandaag aan bod komen, heeft hij zelfs niets gevraagd.

Gerolf Annemans, waarvan ik volgens Cochez de “beschermeling” zou zijn, heb ik al sinds juni niet meer gesproken. In welke mate ik het economisch programma van zijn partij zou beïnvloeden, is me dan ook onduidelijk. Langs mijn vrouw kan het niet gegaan zijn, want om in het VB als vrouw mee te tellen, moet je ofwel een babe zijn of een dochter van de stichter. Mijn vrouw spreekt niet op het VB-congres vandaag. Dat doet Anke vander Meersch, die enkele weken geleden nog liet horen dat ze “begrip heeft voor de stakingen tegen het generatiepact.” Journalisten die iets zinnigs over het economisch programma van het VB willen zeggen, doen er dan ook beter aan de contacten van Vander Meersch’s levenspartners onder de loep te leggen, dan de mijne.

Ik voel me niet verwant met een economisch partijprogramma dat pleit voor “solidarisme” en een “sociaal en ecologisch gecorrigeerde” markt. Solidarisme is hetzelfde als corporatisme. Het is het economische bestel dat we vandaag in België kennen, waarbij de zg. “sociale partners” (waaronder de vakbonden) het beleid bepalen. Het economisch programma van het VB is m.a.w. krek hetzelfde als dat van alle andere partijen in dit land, waarin er economisch slechts een pensée unique wordt getolereerd. Wie erop wijst dat de markt zichzelf voortdurend en spontaan “sociaal en ecologisch corrigeert,” wordt weggehoond door lieden die Friedrich von Hayek en Ludwig von Mises als ideologen beschouwen, maar zelf ideologen zijn. De enige zinvolle marktcorrectie is een “ethische.” Ook dat is echter geen taak voor politici, maar de persoonlijke verantwoordelijkheid van elke actor op de markt.

Tom Cochez schrijft in zijn artikel dat het VB zijn “libertaire mosterd bij de paleocons haalt.” Die bewering is, afgezien van het feit dat het VB helemaal geen libertaire [Cochez bedoelt libertarische] mosterd verkoopt, ronduit belachelijk. Paleo-conservatieven zijn helemaal geen libertariërs, zelfs niet op economisch vlak. In het artikel wordt naar twee vrienden van mij verwezen, enerzijds de paleo-con Tom Fleming en anderzijds de libertariër (of “anarchokapitalist”) Hans Hoppe. Ik ken geen twee mensen die er zo’n diametraal tegengestelde opvattingen over economie op na houden. Cochez beweert dat de paleo’s “een zo vrij mogelijke markt” bepleiten. Ga dat maar vertellen aan paleo-voorman Pat Buchanan die een uitgesproken voorstander van protectionisme en tegenstander van het globalisme is.

En dan de onzin over paleo- en neo-conservatieven. Cochez geraakt er niet uit wijs, want hij brengt het American Enterprise Institute (waar andere goede vrienden van me hun vaste stek hebben) bij de paleo’s onder, terwijl deze neo-denktank juist de kop van jut van de paleo’s is. Ik kan Cochez alleen maar aanraden om de webstek van Jan Lievens – waarnaar hij wel verwijst maar die hij blijkbaar niet leest – eens te lezen. Men vindt weinig Nederlandstalige bronnen met correctere informatie over het Amerikaanse conservatisme. Jan is inderdaad een VB-er, maar zijn webstek is geen VB-initiatief en werd opgestart om een lacune te vullen die de media in ons land hebben gecreëerd. Eigenlijk zou de Vlaamse pers zijn lezers op dezelfde degelijke manier moeten inlichten over de belangrijkste politieke stroming in het belangrijkste land ter wereld. Maar is het geven van correcte informatie over de belangrijkste politieke stroming in het belangrijkste land ter wereld wel een betrachting van de Vlaamse pers? Het lijkt er veeleer op dat het de bedoeling is om ons allemaal dom te houden.

In tegenstelling tot wat Cochez insinueert, hebben noch CNE, dat ik destijds oprichtte, noch The Brussels Journal, ook maar iets met het Vlaams Belang te maken. Ik ben destijds bij een Antwerpse krant ontslagen omdat de CVP wilde bepalen wat ik al dan niet in The Wall Street Journal mocht schrijven. Ik heb onlangs in een interview in De Standaard duidelijk gemaakt dat ik ook niet aanvaard dat mijn “beschermheer” Annemans gaat bepalen wat ik schrijf. Het VB heeft andere buitenlandse vrienden dan ik. Ik houd mij ver van de kringen die de partijtop in het buitenland opzoekt. De deuren die het VB volgens Cochez in de VS openkrijgt, ken ik niet, maar ik denk niet dat hun Bulgaarse vrienden er welkom zijn. Gelukkig wordt België bij Angelsaksische conservatieven (van paleo’s tot neo’s) vandaag zodanig gehaat dat het Vlaamse streven naar onafhankelijkheid op veel krediet kan rekenen. Daar heeft het VB echter geen verdienste aan, maar mogen wij Guy Verhofstadt en Louis Michel voor dankbaar zijn.

Cochez komt ook weer aandraven, in navolging van Humo, met het fabeltje dat ik de auteur zou zijn van een artikel van Stephen Pollard in The Times. Komaan zeg, wie gelooft zo’n onzin!? De waarheid is dat Stephen mijn boek A Throne in Brussels geschreven heeft, en ik zijn biografie over David Blunkett. Wat Cochez over CNE, Catherine Windels en Tim Evans vertelt, is dan weer overgenomen (hier en daar letterlijk) uit een cowboy-verhaal enkele weken geleden in De Groene Amsterdammer. Ik kan me voorstellen hoe dat is gegaan: Cochez leest DGA, vindt er een artikel waarin terloops CNE ter sprake komt, en scheurt het uit, denkende: “Dat kan ik gebruiken in mijn eigen cowboy-verhaal over het Amerikaanse gedachtengoed van het VB.”

Het verhaal in DGA had een grond van waarheid, maar wie de feiten niet kent, kan die onmogelijk achterhalen want alles verzuipt in de vooringenomenheid van de auteur. Hier en daar scheert De Morgen vandaag eveneens rakelings langs de waarheid. Als je, zoals Cochez, met een mitrailleur schiet op alles wat beweegt, is de kans dat je ergens iets raakt uiteraard groot. Van rakelings getroffen te worden, gaat echter niemand dood. Ook niet als het om een poging tot karaktermoord gaat.

(PS: Voor diegenen die zouden gaan denken dat Pfizer ook The Brussels Journal sponsort omdat ik deze week over de noodzaak tot privatisering en kapitalisering van de ziekteverzekering schreef: Deze webstek ontvangt van niemand geld; alles wat wij schrijven, schrijven wij uit overtuiging. Wij zijn geen politici).

DANSEN NAAR DE PIJPEN VAN HET AMERIKAANS BELANG
De Morgen, 26-11-2005

“De vlaktaks, daar praten we niet over. Die voeren we gewoon uit.” Vlaams Belangvoorman Philip Dewinter zegt zoiets alleen als het cameralicht is gedoofd, maar het geeft wel aan welke ideologie het nieuwe economische programma van het Belang schraagt. Het VB haalt de mosterd bij de “paleocons” uit de Verenigde Staten: oerconservatieve libertairen die de markt cadeau willen doen aan farmagiganten en oliereuzen. Die sponsoren in ruil (extreem) rechtse, libertaire denktanks.

Tom Cochez

“Washington zal de Vlaamse secessie niet actief steunen. Het zal de eigen belangen laten doorwegen, maar het zal onze onafhankelijkheid ook niet actief verhinderen. Het komt er op aan de boodschap duidelijk te maken dat het Amerikaans belang beter gediend is door het Vlaams belang dan door dat van België.”

Zo schreef Paul Beliën, columnist en man van VB-Kamerlid Alexandra Colen in ’t Pallieterke van 9 februari 2005. Het geeft vrij goed weer waar het VB zich nu al enkele jaren mee bezighoudt. De partij laat geen kans voorbij gaan om zich aan te schurken tegen de conservatieve beweging in de Verenigde Staten. Of beter, tegen een deel van de conservatieve beweging. Geregeld wordt er afgereisd naar de VS om er conservatieve denktanks en politici te bezoeken en de bestaande contacten warm te houden. De partij maakt daar geen geheim van. Integendeel, het VB klopt zich graag op de borst omdat ze in de VS deuren open krijgt die voorheen gesloten bleven.

Precies een jaar terug zette Philip Claeys, EU-parlementslid voor het VB en hoofdredacteur van het Vlaams Belang Magazine, in het weekblad Knack nog een boom op over het nieuwe “intellectueel kader” van het Vlaams Belang en de goede relaties met denktanks die dat gedachtegoed uitwerken en aan de politieke wereld slijten. Het American Enterprise Institute, The Heritage Foundation, maar ook dichter bij huis de Nederlandse Edmund Burke Stichting, het in Brussel gevestigde Center For The New Europe (CNE) en het overkoepelende Stockholm Network. Stuk voor stuk houden die organisaties en denktanks een pleidooi voor een minimale overheidsinmenging en een zo vrij mogelijke markt met een geprivatiseerde gezondheidszorg, een extreme bescherming van patenten, vrij van ecologische remmingen. Spek naar de bek van het VB, zo blijkt.

Amcon.be

Elke letter die in de pers verschijnt over de goede Amerikaanse relaties van het VB wordt prompt als een zegebulletin op de partijwebsite geplaatst. De bevriende Amerikaanse conservatieve denktanks krijgen ook een echo op verschillende VB-websites. De hoofdredacteur van het Vlaams Belang Magazine Philip Claeys geeft een aantal verwijzingen en ook VB-jongere Evert Hardeman, tevens ondervoorzitter van een van de werkgroepen die het economisch programma van het VB voorbereidt, zet de links naar conservatief Amerika netjes op een rijtje. Helemaal in de ban van Amerika is hoofdredacteur Jan Lievens van de tijdschriften Vrij Vlaanderen en Breuklijn van de VB-jongeren. Hij richtte zelfs een speciale website op, Amcon.be, gewijd aan het Amerikaanse conservatisme en met als kernvraag: wat kunnen we leren van de Amerikaanse conservatieve beweging op organisatorisch, politiek-strategisch en inhoudelijk vlak. De voorbije zomer verzorgde Jan Lievens ook al een cursus over dat thema tijdens de jaarlijkse zomeruniversiteit van de VB-jongeren. Op zijn site staan alle mogelijke links naar de belangrijkste columnisten en organisaties van (vooral) Amerikaanse (paleo-)conservatieven.

Die “paleocons”, met als belangrijkste pleitbezorger ex-Amerikaans presidentskandidaat Pat Buchanan, kantten zich tegen het te sterke “interventionisme” van de neocons die vandaag de dienst uitmaken in het Witte Huis. Ze beroepen er zich op de enige “echte” conservatieven te zijn. Hun anti-immigratiediscours gaat hand in hand met het afwijzen van elke staatsinmenging en een vlammend pleidooi voor het afschaffen van de vakbonden. De “paleocons” zijn de zelfverklaarde erfgenamen van “Oud Rechts”, een groep Republikeinen die zich vooral in de jaren dertig en veertig liet opmerken met felle acties tegen de New Dealpolitiek van president Roosevelt. Met die New Deal tilde Roosevelt de VS uit de crisisjaren, maar voor Oud Rechts was die “overheidsinmenging” onduldbaar. Vanuit die visie verzette die strekking zich ook hevig tegen de beslissing van de VS om ten strijde te trekken tegen nazi-Duitsland en Japan.

Dat de liefde tussen het VB en de paleocons wederzijds is, mag blijken uit het belangrijkste tijdschrift van de paleocons, Chronicles Magazine. Daarin legt uitgever Thomas Fleming, een bekende paleoconpublicist, uit waarom het een schandaal is dat het Vlaams Blok veroordeeld werd voor racisme. Fleming is de auteur van The Morality of Everyday Life: Rediscovering an Ancient Alternative to the Liberal Tradition. Ook de vorig jaar overleden Samuel Francis, een andere toonaangevende columnist in Chronicles Magazine, schreef een ware hagiografie over het Vlaams Belang. Samuel Francis deed dat laatste wel niet in Chronicles Magazine, maar voor de “Council of Conservative Citizens”, een behoorlijk aangebrande groep paleoconservatieven die uitgaat van de absolute blanke suprematie.

Glijmiddel Paul Beliën

De absolute draaischijf tussen het Vlaams Belang en de paleoconservatieve wereld in de Verenigde Staten is zonder enige twijfel Paul Beliën, ex-journalist van Gazet van Antwerpen en Trends en nu hoofdredacteur van het blad Secessie. Daarnaast publiceert hij geregeld in alles wat er aan (extreem) rechtse en conservatieve kant aan lectuur in Vlaanderen verschijnt: bladen als ’t Pallieterke, Doorbraak en Nucleus. Beliën is ook de man van VB-Kamerlid Alexandra Colen en beschermeling van Gerolf Annemans, die vandaag het economisch congres van het VB voorzit.

Dat Paul Beliën een belangrijke rol als partij-ideoloog vervult, zei hij in februari nog min of meer zelf in Het Laatste Nieuws. “Mijn kennissen zitten in de media, in de administratie en nu ook in het Witte Huis. Veel van die mensen hebben ongeveer mijn leeftijd en we delen een pak ideeën. Zonder dat ik alle pluimen op mijn hoed wil steken heb ik zeker bijgedragen aan het positieve beeld dat zij vandaag over het Vlaams Belang hebben.” Ook Thomas Fleming van Chronicles Magazine maakt er geen geheim van dat het “the well known writer Paul Beliën” is die hem de nodige teksten over het Vlaams Belang bezorgt.

Maar we moeten niet helemaal naar de Verenigde Staten om zicht te krijgen op de inspanningen die Beliën zich al geruime tijd getroost om het paleoconservatieve gedachtegoed aan de man te brengen binnen het VB. Paul Beliën heeft ook vrienden dichter bij huis. De Britse columnist Stephen Pollard bijvoorbeeld, die zo vriendelijk was om na de veroordeling van het Vlaams Blok onder zijn naam een stuk van Paul Beliën te publiceren in The Times. “I’ve seen the future: it’s scary and Belgian.”

Die goede relaties dankt Paul Beliën in belangrijke mate aan de financiële inspanningen van uitgeverij Roularta. Als voormalig Trends-journalist werd Beliën deeltijds vrijgesteld om in hetzelfde gebouw een bureautje te bekleden als directeur van het toen nog op te richten Center For The New Europe (CNE). Beliën mocht de wereld afreizen om met belangrijke rechtse denkers te gaan praten. De weerslag daarvan verscheen in Trends, maar veel belangrijker nog was de geboorte van wat misschien wel de eerste echt libertair-rechtse Europese denktank werd: Center for the New Europe. Die denktank is nog altijd in Brussel gevestigd en groeide uit tot een heus bedrijfje dat intussen een vijftiental mensen vast in dienst heeft. Een blik op de staf en op het academisch adviesorgaan van CNE leert dat in CNE heel wat oude vrienden van Paul Beliën en van het VB zetelen. Bijvoorbeeld de al eerder genoemde auteur van het artikel in The Times, Stephen Pollard. Maar ook VLD'er en donkerblauwe liberaal Boudewijn Bouckaert heeft een zitje in het academisch adviesorgaan. Jaarlijks houdt CNE haar fameuze Capitalist Ball in het hartje van Brussel. Een treffen waar het kruim van het door het VB in officiële publicaties zo verfoeide Europese establishment samentroept.

Arm, dom en lui

Een ander staflid van CNE is Tim Evans, de man die tevens ook aan het hoofd staat van het Stockholm Network, een soort overkoepelende Europese denktank die naar eigen zeggen gewoon liberaal is maar in de feiten uiterst libertair is. Dat mag ook blijken uit de omschrijving die Tim Evans zichzelf toedicht: “anarchokapitalist”. Een andere zelfverklaarde anarchokapitalist, Hans-Hermann Hoppe, kwam in het voorjaar nog langs bij het Vlaams Belang om er ter voorbereiding van het economische congres een lezing te geven. Hoppe, die een mooi interview in het Vlaams Belang Magazine kreeg van hoofdredacteur Philip Claeys, wil de staat volledig ondergeschikt maken aan privékapitaal en beschouwt democratie daarbij als een hinderlijk gegeven waar we beter zo snel mogelijk vanaf raken. Volgens Hoppe moet de “verzorgingsstaat met wortel en tak worden uitgeroeid” en zijn “de rijken doorgaans slim en productief, de armen dom, lui of beide”. Niet meteen een stelling waarmee te scoren valt bij het oude VB-electoraat, dat bestaat uit arbeiders, maar dat geldt niet alleen voor de uitspraken van Hoppe.

Het CNE focust op drie thema's: de privatisering van de gezondheidszorg, het beschermen van intellectueel eigendom via patenten en het neerhalen van wetenschappelijke bevindingen op het vlak van ecologie. Geen wonder dat het CNE, net als gelijkaardige denktanks rijkelijk gesponsord wordt door bedrijven als farmagigant Pfizer, oliereus Exxon Mobil en computerbedrijf Microsoft. De bedrijven worden door de auteurs via allerlei rapporten op hun wenken bediend en CNE slaagt er ook in om die rapporten aan (een deel van) de pers te slijten.

Vooral bij farmagigant Pfizer zijn ze kennelijk tevreden over de resultaten die via de denktanks worden geboekt. Zo tevreden zelfs dat het bedrijf zijn directeur buitenlandse politiek Catherine Windels vrijstelde om te zetelen in zowel het Stockholm Network als in het CNE van Paul Beliën. En de succesformule smaakt blijkbaar naar meer. Zo had Catherine Windels anderhalf jaar terug nog haar inbreng in het symposium “How to Grow a Think Tank” van het Stockholm Network

Eigen volk

CNE mag dan al in Brussel zitten, ook onder Vlamingen worden de banden tussen de libertaire rechtervleugel van de VLD en het VB aangehaald. Bijvoorbeeld via Nova Civitas, een “klassiek-liberale” denktank. De voorzitter van de Gentse afdeling is Boudewijn Bouckaert, die zijn denktankactiviteiten verdeelt tussen Nova Civitas en CNE. Ooit was Bouckaert een compagnon de route van huidig premier Guy Verhofstadt, maar intussen leeft hij in onmin met de VLD-top, die het cordon sanitaire rond het VB wil behouden. Dat is nu net wat Boudewijn Bouckaert niet wil. In een interview met het katholieke blad Tertio brak Bouckaert eerder dit jaar nog een lans voor verregaande samenwerking tussen VB en VLD. Al helemaal opgeschoven richting VB is dat andere voormalig VLD-lid, Hugo Coveliers. Hij zetelt in de Antwerpse afdeling van Nova Civitas en is nu ook officieel een kartelgenoot van het Vlaams Belang.

Samenwerking tussen VLD en VB is iets waar ook Paul Beliën wel muziek in ziet. In The Brussels Journal, een onlangs opgerichte politieke groepsblog, schrijft Beliën deze week naar aanleiding van de overstap van Hugo Coveliers’ beweging VLOTT richting Vlaams Belang: “Gerolf Annemans omschrijft het Vlaams Belang graag als een tanker die moeilijk wendbaar is. Deze tanker heeft een liberale loods nodig om hem in de haven te trekken, want anders loopt hij op de socialistische klippen. Dat de combinatie van socialisme en nationalisme gevaarlijk is, hoeft geen betoog. Ik hoop dat het vlot van Coveliers een sleepboot mag worden die de koers van de tanker in liberale zin kan corrigeren.”

Met The Brussels Journal doet Paul Beliën trouwens alweer een geslaagde poging in die richting. Hij richtte de blog op samen met Luk Van Braekel, een libertaire VLD’er. Bedoeling van de samenwerking is “een tegengewicht te bieden tegen de Europese consensusmedia”. Naast Beliën en Van Braekel werken onder meer Jan Neckers (columnist bij ’t Pallieterke), Alexandra Colen (VB), Mathias Storme (N-VA'er, bekend van zijn stelling dat het een morele verplichting zou zijn om op het VB te stemmen na de veroordeling voor racisme) en Martin De Vlieghere (Nova Civitas) mee aan The Brussels Journal.

Het Vlaams Belang zelf is bijzonder opgetogen met de uitgebreide snuffelronde aan de rechterzijde, maar is tegelijkertijd doodsbenauwd dat een van de belangrijkste bindende elementen tussen beide groepen – een extreem kapitalistische marktvisie – al te duidelijk in beeld komt. Daarom kiest de partij ervoor om het kersverse economische programma als gematigd te presenteren. Als een derde weg die niet socialistisch en niet liberaal is, met de focus op de splitsing van België. Met de stelling “het Vlaams Belang kiest voor een gemengd economisch systeem, bestaande uit een sociaal en ecologisch gecorrigeerde private markteconomie” zegt het VB alles en niets. Dat er vervolgens gepleit wordt voor een lineaire belastingverlaging, het afschaffen van beurstaksen en het kelderen van bedrijfsbelastingen op de winst terwijl er van een vermogensbelasting geen sprake kan zijn voor het VB, geeft wel een indicatie van de libertaire mosterd die het VB bij de paleocons haalt. Ook wat de ecologische correctie op de vrije markt betreft, kiest het VB duidelijk voor een zo minimaal mogelijk ingrijpen van de overheid. “Milieuregels moeten niet bestraffend maar stimulerend werken.”

“De neocons in de Verenigde Staten zijn zeker een inspiratiebron voor het Vlaams Belang”, zegt congresvoorzitter Gerolf Annemans. “Maar die zijn niet eenduidig liberaal. In feite sluiten we met onze partij eerder aan bij het paleoconservatieve dan bij het neoconservatieve gedachtegoed.”

Gevraagd naar zijn bijdrage aan het economisch programma stelt Paul Beliën dat hij geen impact heeft gehad. Gerolf Annemans ziet dat anders. “Formeel heeft Paul Beliën niet meegewerkt in de werkgroepen. Die zijn voorbehouden aan partijleden, maar zijn inbreng valt toch niet te onderschatten. Hij heeft Hans-Hermann Hoppe uitgenodigd en heeft in debatten en informeel volop zijn inbreng gehad. Maar dat betekent niet dat we nu een uitgesproken liberaal programma hebben opgesteld. Ik herhaal: we varen geen socialistische en geen liberale koers. We varen een eigen koers.”

Congresvoorzitter Gerolf Annemans maakt een praatje met anarchokapitalist Hans-Hermann Hoppe, een man die zegt dat “de rijken doorgaans slim en productief, de armen dom, lui of beide” zijn. (Foto RV)

Het Capitalist Ball in Brussel, georganiseerd door Center For The New Europe, de libertair-rechtse denktank van VB-aficionado Paul Beliën. (Foto RV)