Binnen de EU wordt door een ambtenarencommissie gewerkt aan een lexicon dat de puntjes op de i wil zetten (moeten we trouwens dat spreekwoord schrappen als Turkije straks EU-lid wordt?) wat betreft het spraakgebruik in verband met «terroristen die de islam misbruiken».

Er bestaat binnen de EU een ongetwijfeld daarvoor rijkelijk vergoede ambtenarencommissie die niets beters te doen heeft dan 1984 in de praktijk om te zetten. De laatste tijd hebben zij het woorden als «moslimterrorist» onder de loupe genomen, en daarvoor alternatieven uitgedokterd om jongere moslims niet te radicaliseren. Ik stel mij daarbij vragen.

Zo was er bijvoorbeeld amper een paar weken geleden het geval Abdoel Rahman, die Afghaan die zich van de islam tot het christendom bekeerd had en daarvoor de doodstraf riskeerde. De rechter baseerde zich voor zijn uitspraak op de shariah, onder meer dit vers (An-Nisa 4:89):

Zij verlangen ernaar dat jullie ongelovig worden, zoals zij ongelovig zijn, zodat jullie gelijk zijn. Neemt dus geen vrienden uit hun midden totdat zij uitwijken op de Weg van Allah. En als zij zich afkeren (van de Islam), grijpt hen dan en doodt hen waar jullie hen ook vinden. En neemt uit hun midden geen vrienden en geen helpers.

Hoe zal men zo een geval in de toekomst moeten duiden in de EU? Is die rechter een «moslimrechter», of «een rechter die de islam misbruikt»? En als hij de koran misbruikt, is An-Nisa 4:89 dan een «koranvers», of «een vers dat de koran misbruikt»? Ze zullen er een lange vergaderingen over moeten beleggen.

A propos, hoeveel Afghaanse ambassades zijn er de laatste weken in brand gestoken door woedende moslims die vinden dat deze rechter door zijn uitspraak de profeet Mohammed en zijn godsdienst beledigd heeft? Het zijn er ongetwijfeld tientallen geweest, maar onze dekselse islamvijandige media hebben weer verzuimd dat te berichten. Het wordt tijd dat iemand dat eens aan de kaak stelt. Lijkt me wel een kolfje naar de hand van het VN Hoog Commissariaat voor de mensenrechten. Doch dit terzijde.

Voor de bouwers van het lexicon is er in ieder geval nog veel werk aan de winkel in de strijd tegen samengestelde woorden. Zo het woord «vogelgriep». Is dat geen «griep die vogels misbruikt»? Riskeren we niet door het veelvuldig gebruik van de term «vogelgriep» dat we straks opgescheept zitten met een aantal geradicaliseerde paaskuikens die zich bij wilde trekvogels aansluiten precies om de griep op te doen? Nou dan! Ik wil dat in ieder geval niet op mijn geweten hebben.

Maar niet alleen samengestelde woorden moeten eraan geloven. Ook «jihad» mag niet meer, «omdat dit in de eerste plaats slaat op de interne strijd van de moslims om rechtschapen te leven». «In de eerste plaats» betekent mijns inziens in de eerste plaats «in de eerste plaats», met plaats voor een «in de tweede plaats», en eventueel ook een derde, een vierde en desnoods zelfs een vijfde. Maar niet «uitsluitend» dus. Ik heb echter ondertussen uit slecht ingelichte bron vernomen dat de Organisatie van de Islamitische Conferentie, sterk onder de indruk van dit lexicon, in een spoedvergadering de Palestijnse organisatie Islamitische Jihad opgeroepen heeft haar naam zo spoedig mogelijk te veranderen. Er zou gedacht worden aan «Palestijnen die actie voeren omdat zij het gelovige boek van de koran verkeerd interpreteren». Een mond vol, maar anti-islamitische opruiers kunnen er een puntje aan zuigen!

Ik merk wel op dat de ambtenarencommissie in haar werk een steekje heeft laten vallen door haar woordenlijst «lexicon» te noemen. «Lexicon» betekent immers in de eerste plaats «woordenboek» of «encyclopedie», en is afgeleid van het Griekse woord λεξικόν (woordenschat). De Griekse vertaler van dienst heeft zich ongetwijfeld nu al op voorhand ziek gemeld voor wanneer het document vertaald zal moeten worden. Verder zijn de voorgestelde termen te omslachtig. Welke Spaanse krant zou op 12 maart «terroristen die de islam misbruiken blazen trein op» gekopt hebben? De ambtenaren zullen dus alternatieve woorden moeten verzinnen. En daarom stel ik ook voor dat het document omgedoopt wordt tot wat het werkelijk is, of zou moeten zijn, namelijk een Woordenlijst B van de Europese Unie. Want zoals Georges Orwel zelf al schreef:

The B vocabulary consisted of words which had been deliberately constructed for political purposes: words, that is to say, which not only had in every case a political implication, but were intended to impose a desirable mental attitude upon the person using them.

Misschien een citaat om op te nemen in het voorwoord van de woordenlijst?

(Oorspronkelijk verschenen bij Diogenes)