Het Belien-syndroom is een geactualiseerde Vlaamse variant van wat vroeger het Tram-16-syndroom was. Zo’n vijftien jaar geleden hoorde het Nederlands weekblad Vrij Nederland dat een en ander niet pluis was bij het Amsterdams openbaar vervoer. Een journalist reed toen gedurende een weekje mee met Tram 16 die van het Centraal Station naar het Olympisch stadion spoorde. Omdat Vrij Nederland links was, kon het een reportage over een verschijnsel maken waar correct Nederland toen nog niet aan toe was. De journalist sprak met passagiers, conducteurs en controleurs en schreef de volgende conclusies neer: het is de politiek van het Gemeentelijk Vervoerbedrijf om streng op te treden tegen zwartrijders of tegen mensen die hun vervoerbewijs verloren of vergeten zijn, op voorwaarde dat deze misdadigers autochtone Nederlanders zijn die individueel reizen. Turkse, Marokkaanse en Antilliaanse heerschappen die gemakkelijk een mes trekken, moeten met rust gelaten worden, zeker als ze met meer dan één zijn. Ook grote groepen dronken autochtone Nederlanders die gevaarlijk kunnen worden, mogen niet gecontroleerd worden.

Omdat het Olympisch stadion toch wat ver van ons Vlaams bed is, stel ik voor gelijkaardige verschijnselen in eigen land het etiket (Paul) Belien-syndroom mee te geven. Een syndroom is een geheel van kenmerken die typisch zijn voor een bepaalde ziekte. Daarenboven is het een mooi woord en klinkt het geleerd. Niet dat Paul Belien (of tram 16) ziek is of was, maar de overheid is het wel. In het geval van Belien wil men hem pesten en straffen omdat hij met succes thuisonderwijs aan zijn kinderen geeft en weigert een paar formulieren vals in te vullen.

Tezelfdertijd zie je in Antwerpen, Brussel en Mechelen hordes vooral maar ook weer niet uitsluitend allochtone snotapen op uren rondstruinen waarop zij in een school horen te zijn. Geen (overheids)hond denkt eraan deze spijbelaars op te pakken. Veel van hun ouders vegen bewust hun voeten aan de onderwijsverplichting en laten de lieverds maar rondlopen, en toch denkt de overheid er niet aan hen te straffen of het kindergeld af te nemen. Op Zaventem kan je vanaf april iedere dag Vlaamse kinderen het chartervliegtuig zien instappen hoewel ze duidelijk nog leerplichtig zijn.

Het Belien-syndroom is een gevolg van de lafheid van politici en overheid die haar eigen wetgeving alleen wil handhaven als er geen groot verzet te verwachten is, als er brave burgers kunnen gestraft worden zonder gevaar voor massale rellen, als men burgers kan aanpakken die iets te verliezen hebben en die dus meestal keurig binnen de lijntjes willen lopen. Dans in Antwerpen op een paar auto’s en de politie pakt je op en je mag een nachtje afkoelen en later komt de rekening. Doe hetzelfde in groep omdat duizend kilometer verder iemand een paar karikaturen getekend heeft van de uitvinder van een kwaadaardige en discriminerende ideologie en de politie krijgt het bevel niet op te treden.

Schrijf in de hitte van de racistische moord op van Holsbeke een verontwaardigd artikel dat eindigt met de vraag of je nog in een stad kan rondlopen zonder pepperspray en je wordt zelf aangeklaagd voor racisme door de lugubere instelling van de PS-collaborateur De Witte die onbeschaamd het Belgisch racisme propageert door Franse teksten naar Vlaamse scholen te zenden. Het Belien-syndroom is echter niet alleen een verschijnsel dat bij de multikul kliek hoort. Ga voor een winkel staan en verhinder de toegang aan de klanten en je wordt opgepakt. Trek een rood of een groen hesje aan en verhinder dat mensen het terrein betreden van bedrijven die niets met het sociaal conflict te maken hebben en geen pakkeman zal je lastig vallen.

Het Belien-syndroom is dus een kwaal die vooral de braaf burgerlijke maatschappij treft. Als je niets te verliezen hebt, dan kan je ongestoord door God en de wet je gangen gaan want je bent zo zielig en het is altijd de schuld van de anderen. Een vriend heeft jaren in de Brusselse Bodeghemstraat nabij het Anneesensplein gewoond en is na één inbraak en drie pogingen tot overval dan maar naar Lier verhuisd. Iedereen die veel in Brussel rijdt, krijgt al eens een prent. De broer van een Marokkaanse kennis had er exact 40 verzameld voor zware verkeersinbreuken en vertikte het een frank te betalen. Toen vond de rechter het welletjes. De man ging de gevangenis in en kwam er welgeteld 48 uur later weer uit want er waren andere veel zwaardere jongens voor wie er plaats moest gemaakt worden. Hij vertelde fier dat hij per uur gevangenis zo’n 10.000 frank verdiend had en hij kon iedereen aanraden hetzelfde te doen.

Daarmee zijn we bij de financiën beland; nog een domein waar het Belien-syndroom actief is. Een vriend heeft een kledingzaak in een Vlaams-Brabants dorp. Hij verkoopt alleen echte merkkledij en er is geen sprake van om één cent zwart te verdienen. Dit is dus de favoriete winkel waar een paar halbstarken van de belastingsdiensten op zoek naar fraude gaan. Ze hebben inderdaad iets gevonden: de afschrijving van de ijskast, want de zelfstandige wordt niet verondersteld iets te drinken als hij geen personeel in dienst heeft. Hun eindconclusie op basis van een ruwe schatting was dat er 20.000 euro te weinig aan inkomsten was aangegeven. Ze vertikten het facturen op te tellen,  bankuittreksels en kasboek te controleren en het kortingregister te raadplegen, want dan moesten ze werken en het resultaat zou 0 euro geweest zijn.

Natuurlijk denken ze er niet aan even bij Inbev binnen te stappen, want die hebben  fiscale spitstechnologie aan boord en ze kunnen het hele ministerie naar hun pijpen laten dansen uit schrik voor een verhuis naar het buitenland. Daarom is het Belien-syndroom de vaste leidraad bij Financieën. Controleer vooral of een loontrekker wel dezelfde cijfertjes heeft ingevuld van een formulier dat de werkgever aan zijn personeelslid en aan de belastingen geeft. Zo kan je honderden dossiers per dag behandelen, goed voor de statistieken. En wee de onverlaat die een cijfertje verkeerd heeft ingevuld. En tezelfdertijd kunnen de duizenden vennootschappen in Antwerpen en Brussel verder op beide oren slapen en een en ander uitproberen, want ze worden toch maar eens in de 8 jaar onder de loep genomen en dan nog.

Zo kunnen we nog wel een tijdje verder gaan in alle mogelijke domeinen waar de overheid de braven graag hard aanpakt en straft en de boeven met zijden handschoentjes aanport: denk maar aan de duizenden werklozen die nog nooit gewerkt hebben en er niet aan denken om ooit te werken. Geen probleem, want PS en haar Vlaamse collaboratiepartijen SP-A en het triestig filiaaltje en Groen! zorgen er wel voor dat het Belien-syndroom mag verder woekeren.

De conclusie van dit alles ? Natuurlijk is het racistisch crimineel gedrag van vele allochtonen tegenover Vlaamse mensen een van de oorzaken van het succes van het Vlaams Belang. En de ongegeneerde diefstal via de sociale zekerheidsfraude, geholpen door de landverraders bij de Vlaamse vakbonden, levert het VB ook stemmen op. En het VB spint er garen bij als de notoire racisten van het F(ront)D(es)F(ascistes) en ander belge-talig gespuis  zonder de minste gêne Leterme beschuldigen van daden en woorden waar zijzelf de onbetwiste kampioenen in zijn. Maar omdat pseudo-links erin geslaagd is een schutskring neer te poten om zelf onbeschaamd en permanent aan de stroop te likken, ontsnapt het VB aan het Belien-syndroom en strijkt zij ook iedere stem op van de vele honderdduizenden die het slachtoffer van die ziekteverschijnselen zijn.