Het Frans-Vlaamse parlementslid Christian Vanneste, lid van de Franse regeringspartij UMP, werd dinsdag door een rechtbank in Rijsel veroordeeld wegens homofobie. Het Franse parlementslid moet niet alleen een boete van 3.000 euro betalen, maar eveneens 3.000 euro schadevergoeding aan elk van drie holebi-verenigingen die zich burgerlijke partij tegen hem hadden gesteld. Eén van die verenigingen heet… “Les Flamands Roses.”

Het misdrijf van Vanneste? Hij had “homoseksueel gedrag een gevaar voor het overleven van de mensheid” genoemd en tevens gezegd dat “heteroseksualiteit moreel superieur is aan homoseksualiteit.” Het was de eerste keer dat de Franse anti-homofobiewet van 2004 tot een veroordeling leidde. Vanneste is veroordeeld tot het betalen van in totaal 12.000 euro wegens het uiten van meningen die wellicht een meerderheid van de 6 miljard aardbewoners aanhangen. Toch let men ook in België beter op wat men zegt, want ook hier zijn “roze Vlamingen” en andere instellingen van de gedachtenpolitie actief die niet liever willen dan ieder die iets zegt dat hen niet zint voor de rechtbank te sleuren. Zoals in Frankrijk blijkt, kunnen ze er nog geld aan verdienen ook, want de kans dat de rechter hen gelijk geeft is reëel. Wie vandaag gewelddelicten pleegt komt er gemakkelijker vanaf dan wie opiniedelicten pleegt. De opiniedelinquenten vormen immers een directe bedreiging voor de heersende, totalitaire elite der zogenaamde 68-ers die zich knus in de zetels van de macht heeft genesteld.

Voorwendsel

In België werd begin deze maand een 60-jarige Waal, Pierre Walenne, tot een boete van 1.500 euro veroordeeld. Walenne, een gemeenteraadslid voor het Front Nouveau Belge (FNB), één van de vele splinters van het Belgische Front National, had in oktober 2003 in een brief aan een achthondertal mensen te kennen gegeven dat “70 procent van de drughandel in handen is van illegale immigranten.” Ik heb de brief niet gelezen, maar het persagentschap Belga citeerde alleen deze éne zin, zodat dit wel het ergste geweest zal zijn wat er te lezen stond. Volgens de rechtbank had Walenne met zijn aanval tegen buitenlandse drughandelaars tot haat aangezet en blijk gegeven van racisme. De rechter stelde dat de brief “een voorwendsel was om immigratie en de basisprincipes van de Belgische staat te bekritiseren.”

Het recht op vrije meningsuiting hoort klaarblijkelijk niet tot deze “basisprincipes van de Belgische staat.” Bovenop de geldboete werd Walenne ook voor vijf jaar uit zijn burgerrechten ontzet. Dit betekent dat hij niet meer mag stemmen, noch zich verkiesbaar stellen. Ontzetting uit de burgerrechten houdt ook in dat men geen ambtenaar meer mag zijn. In een land waar een kwart van de actieve bevolking als ambtenaar werkt, betekent zo’n veroordeling regelrechte broodroof. Om een ambtenaar te broodroven is echter niet altijd een veroordeling door de rechtbank vereist, zoals onlangs bleek toen een jonge leraar tot “vrijwillig” ontslag gedwongen werd nadat hij via internet een “racistische grap” had doorgestuurd.

Fundamenteel

Terwijl het Belgische regime druk doende is om wetten te stemmen die toelaten om steeds meer mensen hun burgerrechten te ontnemen, werd deze week in de Kamer een show opgevoerd rond het recht van militairen om zich kandidaat te stellen voor de verkiezingen. Persoonlijk ben ik geen voorstander van militairen op de kieslijsten. Hilde Vautmans, het domme blondje van de VLD, is dat wel. De blauwe babe meent dat “het uitsluiten van de militairen een beperking is van hun politieke rechten,” want zich verkiesbaar stellen is “een fundamenteel recht voor iedereen.” Hoe fundamenteel dit recht wel is heeft Pierre Walenne kunnen ondervinden, en kan ook u ondervinden als u zich out als “xeno-”, “islamo-”, “homo-”, “politico-” of een andere “-foob.”

Maar zelfs voor Vautmans is het “fundamenteel recht” niet zo fundamenteel dat militairen zich kandidaat mogen stellen voor de partij van hun keuze. De militairen mogen zich niet bekennen tot “partijen die hun overheidsdotatie verliezen.” In de praktijk weet iedereen welke (Vlaamse) partij hierop een risico loopt en welke (Waalse) criminele organisatie er nooit door getroffen zal worden.

Rechtszekerheid

Na gefilibuster van het Vlaams Belang, dat dreigde de parlementaire werkzaamheden plat te leggen, herschreef Vautmans haar voorstel zodat militairen zich geen kandidaat mogen stellen voor partijen die doelstellingen hebben die indruisen tegen de eed die militairen hebben afgelegd, namelijk om de Belgische instellingen, waaronder de monarchie, te respecteren. Aldus wordt het “fundamentele recht” nog verder ingeperkt, zodat militairen zelfs geen republikeinen mogen zijn. Dat sluit theoretisch ook een politiek mandaat uit bij de N-VA, klein-links en, indien Jean-Marie De Decker het er ooit voor het zeggen krijgt, bij de VLD.

Een Amerikaanse vriend, werkzaam bij een belangrijke overheidsinstelling in Washington, schreef drie weken geleden op zijn weblog een commentaar op de veroordeling van Pierre Walenne. “Er staat veel op de FNB-website waar ik het grondig mee oneens ben. Maar een individu sanctioneren omwille van politieke verklaringen wordt helaas meer en meer de regel in Europa. Omdat ze blijkbaar niet in staat zijn om het debat aan te gaan met argumenten, snoeren de elites in de Europese Unie de mond van mensen met alternatieve ideëen. Europa als een oord van rechtszekerheid waar de staat de persoonlijke vrijheid van het individu beschermt lijkt niet langer te bestaan. Ik hoop dat de bevolking in de EU zich van dit probleem bewust is.”

De bevolking is er zich inderdaad steeds meer van bewust. Dat is juist de reden waarom onze regenten onze vrijheid op steeds draconischere wijze aan banden leggen. Draco was de Atheense wetgever die op de kleinste vergrijpen de doodstraf zette. Het neo-draconisme viert vandaag hoogtij. Tegenstanders van het regime worden monddood gemaakt.